Właściwości interferonów oraz ich przydatność w praktyce klinicznej
Zastosowanie w terapii
IFN nie są uniwersalnymi lekami, ale wytwarzane metodą rekombinacji DNA przez komórki bakteryjne (synteza mikrobiologiczna) znalazły zastosowanie w leczeniu chorób wirusowych zwierząt i ludzi np. parwowiroza psów, białaczka kotów, chroniczne zapalenie wątroby typu B, C i D, AIDS oraz zwalczaniu ludzkiego wirusa brodawczaka (HPV). Nazywane są swoistymi antybiotykami przeciwwirusowymi.
Możliwe jest, że już wkrótce IFN-α będzie stosowany w leczeniu zakażeń wirusowych spojówek i rogówki, wirusowego zapalenia mózgu, zakażeń opryszczką i cytomegalowirusem. Pozytywne wyniki terapeutyczne uzyskano u dzieci chorych na przewlekłą chorobę zarniniakową, którym podawano IFN-γ. Obecnie prowadzone są badania nad skutecznością IFN-γ w leczeniu takich chorób zakaźnych, jak m.in. oporna na leki gruźlica, leiszmanioza trzewna (choroba kala-azar), a także atopowe zapalenia skóry (12, 15).
Próby
leczenia IFN-γ stwardnienia rozsianego (SM) skutkowały zaostrzeniem
choroby, niemniej jednak IFN-β stosowany jest z powodzeniem
w ograniczaniu nawrotów SM i łagodzeniu choroby.
Mimo wielu pośrednich działań przeciwwirusowych interferony szerzej stosowane są w leczeniu nowotworów niż chorób zakaźnych. Początkowe badania kliniczne dawały nadzieję na spektakularne efekty szczególnie po uzyskaniu rekombinowanego IFN-α, który wykorzystywany jest w leczeniu m.in.: niektórych białaczek, czerniaka złośliwego, raka skóry, raka nerki, raka pęcherza, szpiczaka, raka jajnika, raka szyjki macicy. IFN nasilają syntezę antygenów nowotworowych w zaatakowanych komórkach, ułatwiając ich rozpoznanie i niszczenie przez układ odpornościowy.
Bezpośrednio działają antyproliferacyjnie, hamują angiogenezę i stymulują różnicowanie zmienionych chorobowo komórek. Mogą za...
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!