Urazy tkanek miękkich i ich rehabilitacja Fizjoterapia psów sportowych w urazach tkanek miękkich

Mięśnie

Najczęstszym problemem w obrębie mięśni jest różnego stopnia naciągnięcie, dużo rzadziej zgłaszane zaburzenie ma swoje źródło w silnym urazie. W przypadku naciągnięcia patomechanizm obejmuje silne pasywne wydłużenie mięśnia w czasie trwania skurczu koncentrycznego. W efekcie braku możliwości zapewnienia bezpiecznej absorpcji energii dochodzi do uszkodzenia włókien mięśniowych, co najczęściej ma miejsce w rejonie przejścia mięśniowo-ścięgnowego i dotyka przede wszystkim mięśnie działające na więcej niż jeden staw (8).

Rezultat może wahać się od częściowego uszkodzenia, aż po całkowite zerwanie/przerwanie, a czasami nawet awulsję przyczepu. W przypadku delikatniejszych uszkodzeń, których objawów klinicznych nie mamy szansy zaobserwować, kumulowanie się mikrourazów prowadzi do stopniowej przebudowy zwyrodnieniowej tkanki mięśnia, co objawia się włóknieniem i utratą elastyczności. Miopatie dotykające mięśnie przywodzicieli stawu biodrowego, mięśnie grupy kulszowo-goleniowej czy mięsień biodrowo-lędźwiowy są coraz częściej diagnozowanym problemem, nie tylko wśród owczarków niemieckich, pojawiają się również u psów sportowych oraz pacjentów geriatrycznych innych ras, kompensujących różne problemy lub/i poruszających się po śliskiej podłodze.

Przy podejmowaniu decyzji dotyczących fizjoterapii bierzemy pod uwagę typologię uszkodzeń, obejmującą w swojej najprostszej formie 3 stopnie uszkodzeń (1):

    Stopień 1. – proste stłuczenie, naciągnięcie, któremu towarzyszy minimalny stan zapalny. Uszkodzenie obejmuje nikłą ilość włókien mięśniowych i nie prowadzi do powstania krwiaka. W związku z tym w czasie badania palpacyjnego nie rejestrujemy zjawisk towarzyszących urazom o charakterze ostrym, brak jest ucieplenia czy obrzęku. Pacjent może sygnalizować lokalny dyskomfort przy...