Ultrasonografia w stanach nagłych. Protokoły weterynaryjne

Interpretacja obrazów ultrasonograficznych płuc

Suche płuco

Opłucna płucna i opłucna ścienna widoczne są w badaniu ultrasonograficznym jako cienkie, hiperechogeniczne, gładkie linie odgraniczające struktury klatki piersiowej od miąższu płuc. Fizjologicznie między tymi warstwami znajduje się niewielka ilość płynu, która u małych ras zwierząt może być trudna do zobrazowania. Poniżej linii opłucnowej w obrazie ultrasonograficznym widoczne są już tylko artefakty powstałe w wyniku odbijania się fal ultradźwiękowych (15). Prawidłowa tkanka płucna nie jest obrazowana w badaniu ultrasonograficznym, a widoczny obraz płuc to nic innego jak artefakty powstałe w wyniku wielokrotnych odbić od powierzchni powietrznych płuc. Ultrasonografia płuc to badanie oparte na ocenie artefaktów, które są składową prawidłowego obrazu ultrasonograficznego płuc. Prawidłowy obraz płuc składa się z artefaktu statycznego, jakim jest artefakt linii A, i artefaktu dynamicznego, określanego jako objaw „ślizgania” (14, 15) (ryc. 5).

Artefakt linii A powstaje w wyniku odbić fal ultradźwiękowych od powierzchni płuc, zaś artefakt dynamiczny jest konsekwencją przemieszczania się opłucnej płucnej względem nieruchomej opłucnej ściennej podczas ruchów oddechowych zwierzęcia. Obecność tylko artefaktów linii A w obrazie świadczy o tzw. „suchym płucu”.

Odma

Obecność tylko artefaktów linii A bez obecności „ślizgania” opłucnej świadczy o obecności odmy opłucnowej w miejscu przyłożenia głowicy. W przypadku braku obecności „ślizgania” wskazane jest zbadanie całej klatki piersiowej w przestrzeniach międzyżebrowych w najwyższych punktach przyłożenia głowicy. Dodatkowym potwierdzającym objawem obecności odmy opłucnowej jest zlokalizowanie punktu tzw. lung point, czyli granicy, na której widzimy obraz „ślizgania” opłucnej i strefy płuca bez tego objawu (16, 17). Punkt lung point uwidocznimy tylko w przypadku częściowej odmy. W sytuacji masywnej odmy i zapadnięcia całego płuca brak jest jego obecnoś...