Trzustka psów i kotów w badaniu ultrasonograficznym

Badanie przeprowadza się w ułożeniu na grzbiecie, mostku lub boku zwierzęcia. Zwykle rozpoczyna się badanie w ułożeniu grzbietowym. Pozycja mostkowa lub boczna wykorzystywana jest głównie, gdy badający chce ominąć gaz znajdujący się w przewodzie pokarmowym. Ułatwieniem badania w tych pozycjach jest zastosowanie stołu z wyciętymi otworami w blacie, które umożliwiają dostęp do powłok brzusznych od dołu przy jednoczesnym przesunięciu gazu w jelitach ku górze (3). Często wymagane jest badanie w wielu płaszczyznach oraz z użyciem różnej siły ucisku głowicy na powłoki brzuszne, tak, aby przemieścić nakładające się na trzustkę pętle jelit cienkich wypełnionych gazem (3).

W badaniu ultrasonograficznym jamy brzusznej człowieka trzustka jest większa i cechuje się echogenicznością, która umożliwia jej odróżnienie od otaczających tkanek. Natomiast w badaniu psów i kotów zobrazowanie prawidłowej trzustki jest trudne ze względu na jej niewielkie rozmiary i izoechogeniczność z otaczającym tłuszczem. Grubość trzustki u psów wynosi w przybliżeniu od 1 do 3 cm, a u kotów – od 0,5 do 1 cm. Dzięki niewielkiej ilości tkanki tłuszczowej u młodych zwierząt łatwiej zobrazować trzustkę, która jest widoczna jako cienka, podłużna i hipoechogenna struktura (ryc. 1, 4, s. 80). W celu identyfikacji trzustki wykorzystuje się budowę anatomiczną otaczających struktur (ryc. 2, s. 80).

Prawy płat trzustki znajduje się w prawej dogłowowej części jamy brzusznej, między prawą nerką, żyłą wrotną i dwunastnicą zstępującą (ryc. 2, s. 80). Wyżej wymienione struktury są lepiej widoczne w płaszczyźnie poprzecznej (ryc. 6a i 6b, s. 81). Po ustaleniu położenia prawej nerki oraz dwunastnicy zstępującej głowicę należy kierować dogłowowo w stosunku do nerki i dogrzbietowo lub dogrzbietowo-bocznie w stosunku do dwunastnicy. Prawy płat leży po prawej stronie żyły wrotnej. W przekroju podłużnym trzustka uwidacznia się jako wydłużona hipoechogenna lub izoechogenna struktura względem otaczających tkanek, na...