Trzustka psów i kotów w badaniu ultrasonograficznym

Istnieje wiele bardzo dokładnych metod obrazowania diagnostycznego. Obecnie w medycynie człowieka podstawowe techniki obrazowe stosowane w diagnostyce chorób trzustki to tomografia komputerowa (TK) oraz rezonans magnetyczny (MRI). Obie metody są przydatne w określaniu rodzaju i stopnia zaawansowania chorób trzustki. MRI jest badaniem mniej inwazyjnym, natomiast TK skuteczniej wykrywa drobne zwapnienia oraz obecność niewielkich pęcherzyków powietrza w obrębie jamy otrzewnej. W medycynie weterynaryjnej zarówno TK, jak i MRI stanowią standard diagnostyki obrazowej w większych ośrodkach klinicznych, ale należą do metod bardzo kosztownych oraz wymagają znieczulenia pacjenta.

W prywatnych praktykach weterynaryjnych bardziej powszechne zastosowanie mają o wiele tańsze i bardziej dostępne badania radiologiczne i ultrasonograficzne. Badanie radiologiczne jamy brzusznej może być pomocne w ustaleniu położenia i wielkości trzustki, lecz jest nieprzydatne w szczegółowej ocenie jej struktury (1). Powiększenie trzustki powoduje zwykle zaburzenia w topografii narządów widoczne na przeglądowych zdjęciach jamy brzusznej. Ponadto badanie radiologiczne pozwala na różnicowanie chorób trzustki z innymi ostrymi chorobami jamy brzusznej, np. z perforacją przewodu pokarmowego. Rozpoznanie patologii trzustki jest trudne i wciąż opiera się na danych z wywiadu, wyniku badania klinicznego, badań biochemicznych surowicy krwi oraz badania ultrasonograficznego.

Ultrasonografia pozwala na określenie wielkości, położenia, obecności zmian rozległych i ogniskowych trzustki oraz ułatwia przeprowadzenie biopsji aspiracyjnej wykrytych zmian. USG jest również przydatną metodą w wykrywaniu powikłań chorób trzustki takich jak: gromadzenie się wolnego płynu w jamie otrzewnowej, torbiele rzekome, ropnie okołotrzustkowe i wewnątrzbrzuszne. Dzięki nieinwazyjności badanie można wielokrotnie powtarzać i monitorować zmiany zachodzące w strukturze narządu.

Technika badania oraz prawidłowy obraz trzu...