Terapia manualna psów. Cz.1 − powięź, mięśniowo-powięziowe punkty spustowe, taśmy mięśniowe, czyli układ ruchu z punktu widzenia rehabilitanta zwierząt

Terapia manualna jest jedną z najbardziej satysfakcjonujących metod leczenia tzw. dysfunkcji somatycznych, czyli uszkodzeń lub zaburzeń funkcji struktur systemu mięśniowo-szkieletowego oraz związanych z nimi elementów układu krążenia, limfatycznego i nerwowego (1). Niejednokrotnie pozwala osiągnąć spektakularne efekty w bardzo krótkim czasie, wymaga jednak od terapeuty zaangażowania w zdobywanie rzetelnej wiedzy i umiejętności.

Przede wszystkim niezbędna jest doskonała znajomość anatomii prawidłowej oraz, co bardzo istotne, anatomii funkcjonalnej, czyli wiedzy o tym, jaka jest funkcja danej struktury anatomicznej oraz jakie połączenia funkcjonalne tworzy i czym skutkuje uszkodzenie danego obszaru.

Przykładem może być mięsień półścięgnisty. Ma on swój przyczep bliższy na guzie kulszowym miednicy, a przyczep dalszy na przyśrodkowej powierzchni kości piszczelowej, z drugim przyczepem (za pośrednictwem powięzi) na guzie piętowym. Jego funkcja to wyprost kończyny w stawie biodrowym i skokowym oraz zgięcie w stawie kolanowym nieobciążonej kończyny. Mięsień ten wraz z mięśniem półbłoniastym i dwugłowym uda stanowi część tzw. grupy kulszowo-goleniowej (połączenie funkcjonalne). Patologia w postaci przykurczu mięśnia półścięgnistego skutkuje charakterystycznym skróceniem kroku, połączonym z gwałtowną rotacją przyśrodkową łapy, zewnętrzną rotacją stawu skokowego i rotacją kolana do wewnątrz. Połączenie wiedzy na temat anatomii funkcjonalnej z objawami klinicznymi i badaniem klinicznym pozwala lekarzowi zdiagnozować źródło problemu (2).

Znajomość anatomii musi przekładać się z kolei na praktyczną umiejętność wyczuwania (palpacji) bardzo drobnych struktur lub cienkich warstw tkanek oraz interpretacji znalezionych zmian. Niezbędna jest umiejętność wyczuwania stanu rozluźnienia oraz diagnostyka bólu.

Zmysł obserwacji i wiedza o biomechanice ruchu zwierząt pozwalają na ocenę zmian w postawie, zaburzeń sposobu poruszania się oraz wzorców ruchu charakterystycznych ...