Tęgoryjczyca psów i kotów

Tęgoryjczyca psów i kotów to choroba inwazyjna wywoływana przez niewielkie czerwone nicienie (9-21 mm długości) z rodziny Ancylostomatidae. Cechą charakterystyczną tych pasożytów jest pokaźna torebka gębowa zaopatrzona w ząbki lub listewki tnące, za pomocą których przyczepiają się do błony śluzowej jelita cienkiego, uszkadzając ją i pobierając krew żywiciela (hematofagia). Na świecie u zwierząt mięsożernych potwierdzono występowanie siedmiu przedstawicieli tego taksonu: Uncinaria stenocephala, Ancylostoma braziliense, Ancylostoma caninum, Ancylostoma ceylanicum, Ancylostoma duodenale, Ancylostoma tubaeforme, Necator americanus, jednak w Europie znaczenie mają tylko trzy gatunki: Ancylostoma caninum u psów, Ancylostoma tubaeforme u kotów i Uncinaria stenocephala mogąca pasożytować zarówno na psowatych, jak i kotowatych (1, 6-9).

Generalnie tęgoryjce to pasożyty ciepłolubne, ale poszczególne gatunki wykazują różne optima temperaturowe wymagane do rozwoju w środowisku, dlatego obserwujemy zmienny rozkład geograficzny poszczególnych inwazji. Głównym obszarem występowania A. caninum są tereny charakteryzujące się ciepłym lub łagodnym klimatem, dlatego gatunek ten jest notowany przede wszystkim w środkowej i południowej Europie, tęgoryjec koci A. tubaeforme diagnozowany jest na całym kontynencie, podobnie do „tęgoryjca północnego” U. stenocephala. W Polsce dominującym gatunkiem jest U. stenocephala, co w dużej mierze wynika z oporności jaj i larw inwazyjnych na stosunkowo niskie temperatury panujące w tej części Europy.

Ekstensywność tęgoryjczycy u zwierząt towarzyszących jest bardzo zmienna i zależy od wielu czynników, jak: wiek zwierząt, stosowanie profilaktyki przeciwpasożytniczej, zagęszczenie badanej populacji. Wyniki badań parazytologicznych z Europy wykazują dużą rozbieżność w występowaniu przedstawicieli Ancylostomatidae u psów, w zależności od średnich temperatur i wilgotności występujących na danym terenie (0,9% – Niemcy; 0,8-1,6% – Czechy; 1,8% – A...