Grooming wystawowy airedale terriera

Przygotowanie szaty airedale terriera uzależnione jest od terminu wystawy, na którą pies został zgłoszony. To bardzo istotna informacja, ponieważ prace związane z trymowaniem poszczególnych partii ciała psa rozpoczynamy od 8 do 10 tygodni przed wystawą.

Sierść airedale terriera zgodnie ze standardem rasy ma różną długość – w zależności od partii ciała. Bardzo istotne jest odpowiednie zaplanowanie terminów skubania i wyznaczenie ich w kalendarzu, by sierść mogła odrosnąć na odpowiednią długość. Aby dobrze przygotować psa do wystawy, należy zapoznać się ze standardem rasy, jego wymogami dotyczącymi anatomii, eksterieru i szaty. Aktualny wzorzec zamieszczony jest na stronie Związku Kynologicznego w Polsce (www.zkwp.pl). Poznanie charakterystycznych cech rasy ułatwia korektę budowy anatomicznej, ukrycie wad lub cech niepożądanych oraz uwydatnienie zalet. To jest bardzo istotne w przygotowaniu psa do wystawy.

Krótka charakterystyka rasy

Standard rasy airedale terriera zalicza go do ras średnich (20-28 kg). Jest to największy z terierów, zwany „królem terierów”, wszechstronnie użytkowy. Dawniej airedale był psem myśliwskim, a z biegiem lat stał się psem familijnym. Jest to wysokonożny kuzyn foksteriera i teriera walijskiego o szacie szorstkiej z podszerstkiem. Pies o suchej budowie ciała, krótkim grzbiecie, średniej długości szyi – w stosunku do długości grzbietu jak 1:1. Airedale ma dobrze wysklepione żebra z głęboką klatką piersiową. Guz siedzeniowy jest dobrze zaznaczony. Ogon – niekopiowany, wysoko osadzony i radośnie noszony nad grzbietem. Kończyny tylne i przednie są dobrze kątowane, z długimi kośćmi udowymi i podudzi. Stopa – krótka z małą, kocią łapą i dobrze wysklepionymi palcami. Charakterystyczną cechą rasy jest długa głowa w kształcie cegły, noszona wysoko. Wszystkie płaszczyzny głowy są równoległe. Głowa ma słabo zaznaczony stop. Uszy są wysoko osadzone, półstojące, załamane nieco powyżej linii czaszki. Długość mózgoczaszki do trzewioczaszki w stosunku 1:1. Kwadratowa, mocna żuchwa i szczęka, zgryz nożycowy. Duża trufla nosowa. Małe oczy w kształcie migdała. Policzki płaskie. Wysoki kłąb. Akcja kończyn równoległa w swobodnym kłusie. Szata twarda, szorstka, maść – czaprakowa, intensywność podpalania – od jasnego złota do ciemnorudego. Czaprak czarny lub przesiany na rudo (grizle). Podszerstek – czarny lub szary. Airedale terrier ma charakter łagodny, jest otwarty do ludzi, łagodny dla psów, dobrze stróżuje i aportuje. Lojalny wobec właściciela.

Cechy niepożądane: wydłużony grzbiet, płaskie żebra, strome kończyny tylne i przednie oraz wadliwa ich postawa (francuskie nadgarstki), wadliwa postawa kończyn tylnych (postawa krowia stóp lub pięty ustawione na zewnątrz, a palce do środka), długa stopa, wąska akcja kończyn przednich i tylnych. Krótka szyja, wysklepiona lub zapadnięta partia lędźwiowa kręgosłupa. Krótka głowa z zaznaczonym stopem, słaba żuchwa i szczęka ze zgryzem naprzemiennym lub przodozgryzem. Nisko osadzony ogon zwinięty w precel. Zbyt szeroko rozstawione palce łap (niedźwiedzia łapa). Ciężki, niewydajny ruch kończyn. Szeroko rozstawione, duże uszy. Szata miękka, wełnista, skręcona, bardzo czarna z przeczernieniami na nosie, udach i łopatkach (wooly coat). Agresja w stosunku do ludzi oraz innych psów, brak socjalizacji, lękliwość.