Suplementacja diety w chorobach kardiologicznych psów

Niedobór tauryny

Tauryna jest aminokwasem, który w mięśniu sercowym bierze udział w gospodarce wapniowej oraz w usuwaniu wolnych rodników. Większość zwierząt oraz ludzie syntetyzują niewielkie ilości tauryny z aminokwasu cysteiny w mózgu, wątrobie i mięśniach. Jednak znaczna większość tauryny w organizmie pochodzi z pożywienia. U kotów 100% tauryny pochodzi z pokarmu, nie syntetyzują one tauryny. Jest ona dla nich aminokwasem egzogennym. Niedobór tauryny powoduje zmiany patofizjologiczne w sercu podobne do kardiomiopatii rozstrzeniowej (DCM – dilated cardiomyopathy) (2, 7, 12, 13, 16).

Przede wszystkim obserwuje się obniżoną kurczliwość mięśnia sercowego oraz pocienienie ścian komór i przegrody międzykomorowej (15, 16). W pewnych badaniach 17% psów z rozpoznaniem DCM miało niedobór tauryny (16). Stwierdzono, że psy dużych ras syntezują mniej tauryny niż psy ras małych. Niedobory tauryny najczęściej są opisywane u cocker spanieli amerykańskich. Niezależnie od rasy niedobory tauryny mogą zdarzać się u psów żywionych dietami bezmięsnymi lub o niskiej zawartości mięsa albo diety bazujące na jagnięcinie (7, 12, 13, 16). Jagnięcina stosowana jako jedyne źródło białka zwierzęcego ma za małą zawartość tego aminokwasu.

Opisano również przypadek rodzinnego niedoboru tauryny u pięciu golden retrieverów spokrewnionych ze sobą, zatem w etiologii choroby możliwe jest również tło genetyczne (2). Suplementacja tauryny (zwykle razem z L-karnityną) poprawia samopoczucie już po kilku tygodniach, natomiast poprawa zauważalna w parametrach echokardiograficznych widoczna jest dopiero po kilku miesiącach (2, 7, 12, 16).

Niedobór L-karnityny

Karnityna jest pochodną kwasu γ-amino-β-hydroksymasłowego (GABA). Bierze udział w komórkowych procesach wytwarzania energii: uczestniczy w tr...