Znieczulenie pacjenta stomatologicznego. O czym należy pamiętać
Znieczulenia miejscowe w żuchwie
Blok zębodołowy dolny
Miejsce zdeponowania leku miejscowo znieczulającego to okolica otworu żuchwowego. Istnieją dwa dojścia do tego nerwu – wewnątrzustne i zewnątrzustne. Znieczulenie obejmuje: zęby policzkowe, tkanki miękkie żuchwy, błonę śluzową i skórę wargi dolnej po znieczulanej stronie.
Przy dojściu wewnątrzustnym pacjent leży na mostku, język jest odsunięty na stronę nieznieczulaną. Palcem wskazującym jednej ręki można wyczuć za ostatnim zębem trzonowym doogonowo i dobrzusznie w pionowej części żuchwy otwór żuchwowy i powrózek naczyniowy wnikający do niego. Drugą ręką wprowadzana jest igła ze strzykawką rostralnie podśluzówkowo w stosunku do wyczuwalnego otworu i kierowana doogonowo obok nerwu. Przed podaniem należy zaaspirować strzykawkę w celu uniknięcia podania donaczyniowego leku. Objętość podawanych leków – w zależności od masy zwierzęcia – wynosi od 0,1 ml do 1,6 ml (ryc. 8, 9).
Zewnątrzustne podanie zaczyna się od wyczucia wyrostka haczykowatego żuchwy od strony przyśrodkowej. Otwór żuchwowy u psa leżącego na grzbiecie jest zazwyczaj w miejscu wcięcia żuchwy. U kota najlepiej wymacać otwór żuchwowy od strony jamy ustnej. Jeśli zawiodą wszystkie techniki, otwór lokalizuje się w przybliżeniu w połowie linii łączącej ostatni ząb trzonowy z kątem żuchwy, zarówno u psów, jak i u kotów. Po odkażeniu skóry igłę wbija się prostopadle do brzusznej powierzchni żuchwy, a następnie prowadzi przyśrodkowo, rostralnie w kierunku otworu żuchwowego, najbliżej kości, jak się da. Przed podaniem należy zaaspirować strzykawkę. [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
