Leczenie endodontyczne. Część II

Prawidłowe wypełnienie kanału korzeniowego jest kluczem do sukcesu w leczeniu endodontycznym. Mimo ogromnego postępu, jaki dokonał się w ostatnich latach w metodach diagnostycznych, leczniczych, materiałach wypełnieniowych stosowanych w endodoncji, samo wypełnienie kanału korzeniowego wymaga staranności i doświadczenia. Idealne wypełnienie kanału korzeniowego jest zawsze pożądane, ale czasami nieosiągalne.

Powodzenie leczenia endodontycznego w dużej mierze zależy od zastosowania diagnostyki obrazowej – najczęściej w postaci zdjęć rentgenowskich wewnątrzustnych (1, 6). Proces resorpcji rozwija się zwykle bezobjawowo, utrata tkanek twardych korzenia zęba może obniżać jego wydolność. Leczenie wymaga zatrzymania rozwoju zmiany zapalnej przez wyeliminowanie przyczyny oraz odbudowę ubytku resorpcyjnego za pomocą materiału zapewniającego biotolerancję z tkankami okołowierzchołkowymi oraz właściwe przyleganie do ścian ubytku resorpcyjnego (1).

Przyżyciowa amputacja miazgi zębowej

U zwierząt młodszych niż w wieku 18 miesięcy pożądane jest zachowanie twórczej funkcji miazgi zębowej polegającej na kształtowaniu zębiny. W przypadku świeżego złamania leczenie z wyboru polega na przyżyciowej amputacji miazgi połączonej z bezpośrednim pokryciem miazgi opatrunkiem. Na ogół jeżeli zabieg wykonuje się nie później niż 2 tygodnie od złamania korony zęba i obniżenia miazgi i zwierzę nie ma więcej niż 18 miesięcy, pacjent kwalifikuje się do przyżyciowej amputacji miazgi. Starsze zwierzęta kwalifikują się do tego zabiegu, jeśli obniżenie miazgi w wyniku złamania korony zęba nastąpiło nie później niż 48 godzin przed zabiegiem (1, 8).