Rozwój SSS od bloku I stopnia do zaawansowanych zaburzeń przewodzenia

Zespół chorej zatoki, nazywany także chorobą węzła zatokowego (ang. sick sinus syndrome, SSS), to jednostka chorobowa, w której dochodzi do zaburzeń przewodzenia spowodowanych upośledzonym funkcjonowaniem węzła zatokowo-przedsionkowego (1, 2). Choroba ta występuje u ludzi oraz psów (3-6), przy czym u psów obserwuje się pewne predyspozycje rasowe dotyczące występowania tego schorzenia. U części ras, takich jak sznaucer miniaturowy, cocker spaniel czy West Highland white terrier podejrzewa się tło genetyczne choroby (1, 7). Wśród ras predysponowanych wymienia się także boksery i bulteriery. W przebiegu SSS w badaniu EKG najczęściej obserwuje się bradyarytmie: bradykardię zatokową, zahamowanie zatokowe, blok przedsionkowo-komorowy I lub II stopnia (ang. atrioventricular block, blok AV) oraz tachyarytmie, m.in. tachykardię nadkomorową, czasem widoczną jako migotanie przedsionków.

Opis przypadku

Do pracowni kardiologii Katedry Chorób Wewnętrznych z Kliniką Koni, Psów i Kotów Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu została skierowana 12-letnia suka, mieszaniec, o masie ciała 10 kg. Powodem konsultacji było szybsze męczenie się zwierzęcia oraz niska wartość tętna (około 40/min) stwierdzona podczas badania klinicznego przez lekarza weterynarii dotychczas zajmującego się suczką. W badaniu klinicznym stwierdzono bradykardię oraz szmer skurczowy o głośności 4/6 w skali Levine’a, zlokalizowany po lewej stronie klatki piersiowej i głośniejszy w okolicy koniuszka serca, w punctum maximum dla zastawki mitralnej. Częstość oddechów wynosiła 27/min. Nie stwierdzono odstępstw od normy w zakresie pozostałych elementów badania klinicznego.

W badaniu echokardiograficznym w projekcji prawostronnej naczyniowej stwierdzono prawidłową wielkość lewego przedsionka (LA/Ao: 0,99) (ryc....