Problemy położnicze u psów miniaturowych

Według Międzynarodowej Federacji Kynologicznej (FCI – Fédération Cynologique Internationale) rasy psów są skategoryzowane w 10 grupach na podstawie ich użyteczności i właściwości uznanych za zbliżone. Inne podziały uwzględniają różne cechy charakterologiczne i morfologiczne, w tym wielkość wyrażoną wysokością w kłębie lub masą ciała. Najmniejsze rasy w większości plasują się w grupie 9 – psy ozdobne i do towarzystwa. Przyjmując kryterium wagowe, American Kennel Club do najmniejszych psów oznaczonych jako XSmall (albo Toy) zalicza te, których waga nie przekracza 10 funtów, czyli około 4,5 kg, przedstawiając listę 22 ras (12).

Jednakże z położniczego punktu widzenia przynależność rasowa ma znaczenie tylko o tyle, o ile jest związana z budową anatomiczną matek i płodów, a także ich liczebnością, które to czynniki wpływają na przebieg ciąży i porodu. Z tej przyczyny do miniaturowych można zaliczyć także psy, które należą do ras sklasyfikowanych w innej grupie (jak np. sznaucer miniaturowy), lub małe mieszańce. Łączy je zwiększona skłonność do pewnych zaburzeń przebiegu ciąży, porodu i okresu poporodowego.

Ciąża

Przebieg ciąży w pewnym stopniu zależy od liczebności miotu. U psów małych średnia liczba szczeniąt jest mniejsza niż u psów dużych. Z kolei odchylenia od średniej, zwłaszcza skrajne, powodują różne skutki, czasem groźne dla życia matki i płodów. Nadliczbowość płodów, szczególnie właśnie u ras miniaturowych lub małych, wiąże się z ryzykiem zaburzeń metabolicznych występujących w ostatniej części ciąży, związanych ze zwiększonym zapotrzebowaniem na składniki pokarmowe. Jedną z chorób tego okresu jest hipoglikemia (stężenie glukozy we krwi poniżej 60 mg/dl), która powstaje na skutek niewystarczającej podaży węglowodanów lub ich niedostatecznego przyswajania, między innymi z powodu ograniczonej pojemności przewodu pokarmowego, uciskanego przez silnie wypełnioną ciężarną macicę.

W zakresie syntezy glukozy pod uwagę brana jest też niewydolność wątroby...