Mikrobiota układu rozrodczego suk

Liczebność mikrobioty

Badania wykazały, że u 44,1% suk liczba bakterii w próbkach była niższa niż 10² CFU/próbkę (CFU, ang. colony forming unit), u 47,1% mieściła się w przedziale 10²-10⁴ CFU/próbkę, a u 8,8% przekraczała 10⁴ CFU/próbkę. Bakteriami, które dominowały przy wyższych wartościach (powyżej 10⁴ CFU/próbkę) były Enterococcus faecalis, Enterococcus faecalis + E. coli oraz β-hemolizujące paciorkowce. Niestety nie jest jasne, czy liczebność mikrobioty jest wyłącznie cechą indywidualną lub czy jej wyższy albo niższy poziom może predysponować do rozwoju patologii (9).

W kontekście klinicznym istotnym aspektem jest różnica w liczbie bakterii w zależności od miejsca pobrania próbki. W części bliższej (doogonowej) pochwy liczba bakterii jest większa niż w części dalszej (doczaszkowej). Zjawisko to wynika z kolonizacji pochwy bakteriami pochodzącymi z okolic odbytu i ze skóry, co podkreśla znaczenie odpowiedniej techniki pobierania materiału (4). Jest to szczególnie istotne w kontekście interpretacji wyników badań mikrobiologicznych. Temat ten zostanie szczegółowo omówiony w dalszej części artykułu.

Skład jakościowy a wiek i aktywność hodowlana

Wiek suki jest istotnym czynnikiem wpływającym na skład mikrobiomu pochwy. Badania prowadzone z wykorzystaniem technik molekularnych wykazały, że mikrobiom pochwy u młodszych suk, które jeszcze nie osiągnęły dojrzałości płciowej, jest mniej zróżnicowany (10). Poza tym u młodych, niedojrzałych płciowo zwierząt, częściej niż u suk dorosłych występują bakterie koagulazo-dodatnie. Może to tłumaczyć częstsze przypadki zapaleń pochwy u młodych suk.

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas