Cichy wróg hodowli – Toxoplasma gondii jako przyczyna zaburzeń rozrodu u psów
Drogi zarażenia
W rozwoju pasożyta T. gondii występują trzy cykle inwazyjne: żywiciel ostateczny – żywiciel ostateczny, żywiciel ostateczny – żywiciel pośredni, żywiciel pośredni – żywiciel pośredni, z różnymi stadiami rozwoju: sporozoity w oocystach, tachyzoity i bradyzoity (w cystach tkankowych) (13-15, 31).
Dla psów najczęstsze źródła zakażenia to: spożycie surowych tkanek zawierających bradyzoity, zanieczyszczona oocystami woda czy kał kotowatych (17). Dlatego niezwykle ważne jest, by podczas przeprowadzania wywiadu pytać właścicieli o rodzaj stosowanych przez nich diet, jak również o środowisko, w jakim przebywają zwierzęta.
Coraz częściej stosowana w hodowlach dieta typu BARF (ang. biologically appropriate raw food – biologicznie odpowiedni surowy pokarm) oraz diety oparte na surowym mięsie (w tym podroby) mogą zwiększać ryzyko inwazji. Co nie oznacza, że u każdego psa mieszkającego z wychodzącymi i polującymi kotami, blisko małych zbiorników wodnych, karmionych BARF-em wystąpi zarażenie Toxoplasma gondii. Niejednokrotnie autorzy diagnozowali toksoplazmozę u psów ras z typu toy, mieszkających w mieście, które w swojej historii miały jeden epizod spożycia surowego mięsa bądź nigdy nie otrzymywały innej diety niż karma bytowa. Dlatego nawet jeśli wywiad nie dostarcza jednoznacznych przesłanek do wykonania badania w kierunku T. gondii – ze względu na szerokie rozpowszechnienie tego pierwotniaka w środowisku nie powinno się go pomijać w diagnostyce różnicowej.
Jak wspomniano powyżej, inwazyjne postaci T. gondii mogą umiejscawiać się praktycznie we wszystkich tkankach żywiciela, w tym także w [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
