Rozpoznawanie anaplazmozy granulocytarnej u kotów

Anaplazmoza granulocytarna jest transmisyjną, wielonarządową chorobą ludzi i zwierząt, przebiegającą z trombocytopenią (1-6). Choroba występuje w okresie wiosennym i jesiennym – w sezonie aktywności kleszczy (7). Czynnikiem etiologicznym granulocytarnej anaplazmozy kotów (ang. Feline Granulocytic Anaplasmosis – FGA) jest Anaplasma phagocytophilum. Jest to niewielka, Gram-ujemna bakteria, utrzymująca się w zakażonym organizmie wewnątrz granulocytów (2, 4). Klasyfikuje się ją w obrębie rodzaju Anaplasma, w rzędzie Rickettsiales.

Wektorem A. phagocytophilum w Europie jest Ixodes ricinus (8, 9). W populacji kleszczy A. phagocytophilum przekazywana jest transstadialnie (7). Pajęczaki ulegają zakażeniu podczas pasożytowania na zwierzętach stanowiących rezerwuar zarazka. Stanowić mogą go zwierzęta domowe i dziko żyjące, w tym gryzonie (8, 10, 11). By doszło do transmisji patogenu z zakażonych kleszczy na ssaki, konieczne jest utrzymywanie się tego ostatniego w powłokach ciała żywiciela 2-36 godzin (12, 13).

Przypadki zachorowań kotów na anaplazmozę granulocytarną w Europie opisano w: Szwecji (2), Finlandii (14), Danii, Irlandii (4), Wielkiej Brytanii (15), we Włoszech (16), w Niemczech (17, 18) i Szwajcarii (19). Na świecie najwięcej przypadków FGA notowano w Stanach Zjednoczonych (4).

Przypadki naturalnego zakażenia tą riketsją w Polsce opisano u kotów z Lublina, Przemyśla i Mazowsza. W każdym z opisanych przypadków czynnikiem etiologicznym choroby była A. phagocytophilum wykazująca 100-proc. podobieństwo sekwencji nukleotydowej genu 16S RNA z sekwencją riketsji GU183908 wykrytą u konia. Sugeruje to endemiczne występowanie tego szczepu A. phagocytophilum na terenie Polski (5, 6, 20, 21).

Pierwsze objawy anaplazmozy są niespecyficzne. U chorych osobników stwierdza się: apatię, osłabienie, brak apetytu, przyspieszony oddech oraz podwyższoną temperaturę ciała (2, 4, 14). W ostrej anaplazmozie stwierdza się wysoką gorączkę, bolesne obrzęki stawów, bladość bł...