Rozdział 11 Borelioza (choroba z Lyme) psów

Borelioza (choroba z Lyme) jest wielonarządową chorobą, u podłoża której leży wzmożona reakcja immunologiczna organizmu na wysoce patogenne krętki Borrelia burgdorferi sensu lato (Stanek i Reiter, 2011; Stanek i in., 2011). Bakterie te są przenoszone przez kleszcze z rodzaju Ixodes (Zygner, 2008; Zygner i in., 2008; Dzięgiel i in., 2014). Pomimo opracowania licznych programów monitorowania choroby i zapobiegania jej w dalszym ciągu jest ona najczęściej diagnozowaną infekcją odkleszczową u ludzi i zwierząt na półkuli północnej (Rizzoli i in., 2011). Rocznie w Europie notowanych jest ponad 65 000 przypadków boreliozy u ludzi (Hubálek, 2009).

Na przestrzeni ostatnich dziesięcioleci obserwuje się zarówno zwiększającą się liczbę pacjentów z tą chorobą, jak i pojawianie się jej przypadków w rejonach uważanych dotychczas za wolne od boreliozy. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest prawdopodobnie globalne ocieplenie klimatu, efektem którego są krótkie, łagodne zimy i wcześnie nadchodzące wiosny. Nawet niewielkie wzrosty temperatury otoczenia pozwalają kleszczom zasiedlać tereny położone wyżej nad powierzchnią morza, w które wraz z pajęczakami zawleczona zostaje także borelioza (Rizzoli i in., 2011).

Etiologia

Interakcje pomiędzy bakteriami, ich wektorem (kleszcze) oraz organizmem zakażanego gospodarza decydują o tym, czy u tego ostatniego dojdzie do rozwoju choroby. W skład grupy B. burgdorferi sensu lato wchodzi obecnie 18 genogatunków krętków (Stanek i Reiter, 2011; Stanek i in., 2011).

Chorobotwórcze dla ludzi i zwierząt są przede wszystkim:

Borrelia afzelii, B. garinii, B. burgdorferi sensu stricto (s.s.), B. bavariensis (określana wcześniej jako B. garinii OspA serotyp 4) i B. spielmanii.

Chorobotwórczość pozostały...