Rola prawidłowego odżywiania u pacjentów hospitalizowanych
Parenteral – karmienie pozajelitowe – dożylne
Jest to opcja bardzo droga, o wiele mniej bezpieczna, ponieważ jest bardzo duże ryzyko infekcji. Zwierzę musi być monitorowane przez wyspecjalizowanego pracownika lecznicy weterynaryjnej. Używana jest tylko w przypadkach zwierząt w bardzo złym stanie, które potrzebują wzmocnienia przez kilka dni.
Zwykle dieta ta składa się z: białka (roztwór aminokwasów), lipidów (kwasy tłuszczowe), węglowodanów (dekstroza), ± witamin i elektrolitów (potas, fosfor, witaminy z grupy B). Dieta ta nie dostarcza minerałów oraz niektórych witamin.
Centralne żywienie pozajelitowe, ang. central parenteral nutrition (CPN)
Czas: krótkoterminowy – tylko gdy zwierzę jest w szpitaluOsmolarność (liczba moli substancji osmotycznie czynnych w 1 litrze roztworu): 1400 mOsm/LPozytywy: Duża osmolarność powoduje, że dosyć łatwo można zaspokoić zapotrzebowanie kaloryczne zwierzęcia. Bardzo dobra opcja dla pacjentów w śpiączce farmakologicznej, pod respiratorem lub z ostrą dysfunkcją jelit, ponieważ podawane jest dożylnie i omija układ pokarmowy.Negatywy: bardzo droga opcja, wymagane jest założenie dojścia centralnego, wymagane są specjalny sprzęt oraz wyszkolony personel, również jeżeli chodzi o obsługę zwierzęcia podczas karmienia, wyprowadzania na spacery itp., bardzo duże ryzyko infekcji.
Okresowe odżywianie pozajelitowe, ang. peripheral parenteral nutrition (PPN)
Czas: krótkoterminowa opcja tylko do użycia, gdy zwierzę jest w szpitalu Osmolarność: < 650 mOsm/LPozytywy: omija układ pokarmowy, opcja dla pacjentów, u których karmienie dojelitowe jest przeciwwskazane.Negatywy: cena – droga opcja, potrzebny jest wenflon tylko do użytku do PPN, ryzyko komplikacji (metaboliczne, mechaniczne oraz infekcje).
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
