Rola i zadania technika weterynarii podczas operacji małych ssaków oraz w opiece pooperacyjnej

Opieka pooperacyjna nad pacjentem

Po zabiegu operowaną okolicę należy oczyścić z krwi i osuszyć. Następnie zwierzę trafia do klatki, w której dochodzi do siebie.

Do czasu wybudzenia i przywrócenia właściwej dla gatunku temperatury ciała zwierzę powinno być pod baczną obserwacją. Odpięte od aparatury, na wpół przytomne nie będzie w stanie zakomunikować nam, że dzieje się z nim coś złego. Rolą technika weterynarii jest pilnowanie takiego zwierzęcia i zgłaszanie lekarzowi weterynarii wszystkich zaobserwowanych nieprawidłowości.

Czasem zwierzęta po zabiegu wymagają dogrzewania, podania tlenu, specjalistycznych leków. Zaniedbania w tym okresie mogą mieć fatalne skutki mimo sukcesu zabiegu chirurgicznego. Trzeba więc regularnie sprawdzać temperaturę ich ciała, kontrolować tętno i oddech, oglądać śluzówki zwierzęcia (czy nie robią się zbyt blade).

Gdy zwierzę odzyska świadomość, a wszystkie parametry życiowe będą prawidłowe, nadal nie można zakończyć obserwacji. Teraz bowiem zaczyna się okres, gdy mały pacjent zaczyna zauważać, że coś gdzieś było cięte i reagować na to. Jedne obwąchają opatrunek i idą spać albo jeść, inne natomiast odczuwając pewien dyskomfort, chcą koniecznie sprawdzić nosem, językiem i zębami co takiego można w tej kwestii poradzić. Chwila nieuwagi i mamy otwartą ranę.

Z zasady nie zakładamy pacjentom kołnierzy zaraz po zabiegu, aby nie narażać ich na dodatkowy stres. Na ranę (jeśli jej umiejscowienie na to pozwala) zakładamy opatrunek i plaster. Trzeba jednak mieć świadomość, że nie jest to żadna przeszkoda dla zwierzęcia, które bardzo chce się dostać do miejsca cięcia. Nie wolno dopuścić do sytuacji, w której zwierzę zniszczyło szwy zębami i konieczne są kolejne znieczulenie i szycie. Technik weterynarii musi doglądać pacjenta i zwracać uwagę na jego zachowanie. Jeżeli zwierzę za bardzo interesuje się opatrunkiem/raną, należy założyć mu kołnierz ochronny. Tak postępujemy w przypadku małych gryzoni, świnek morskich i szynszyli.

Z królikami jest o tyle prościej, że mamy dla nich specjalne kubraczki (mały rozmiar, taki jak dla kotów), które można ubrać po zabiegu i w ten sposób chronić ranę przed zębami.

Fretki wychodzą ze wszystkiego. Dlatego trzeba bardzo dbać o odpowiednią ilość leków przeciwbólowych, zastosować śródskórne szycie utrudniające szarpanie szwów oraz zapewnić wiele atrakcji po zabiegu – tak aby z nudów nie zaczęły zanadto interesować się raną. Jest to chyba najbardziej skuteczne postępowanie w przypadku tego gatunku zwierząt.

Dalszym postępowaniem pooperacyjnym, które często zleca się technikowi weterynarii, jest podanie zwierzęciu leków rozpisanych przez lekarza. Chodzi tu głównie o kroplówki, leki przeciwbólowe i antybiotyki.

Niektóre zwierzęta wymagają również dokarmienia, zwłaszcza takie, które przed operacją miały już problemy z jedzeniem. Jeśli sytuacja tego wymaga, dokarmiamy je strzykawką – w momencie gdy odzyskają już w pełni przytomność, prawidłową zdolność przełykania, a ich parametry życiowe są stabilne.