Renesans osteotomii korekcyjnych w leczeniu dysplazji stawów biodrowych psów
Technika TPO
Technika TPO wprowadzona została przez Slocum w 1986 r. i opisywała zabieg jako trzyetapową osteotomię kości miednicy polegającą na wycięciu fragmentu/przecięciu kości łonowej, przecięciu kości kulszowej (z jej późniejszym, ewentualnym zespoleniem za pomocą cerklaża z drutu ortopedycznego) oraz przecięciu trzonu kości biodrowej z zamknięciem osteotomii za pomocą płyty TPO (15, 16). Osteotomia miednicy jako technika przeciwdziałająca skutkom dysplazji wydaje się przeżywać obecnie renesans zainteresowania. Jest to związane z wprowadzeniem takich rozwiązań jak płyty TPO/DPO blokowane, wielokątowe oraz opracowanie nowych technik operacyjnych, tj. DPO, 2,5 PO, które ograniczają inwazyjność zabiegu.
Celem osteotomii korekcyjnej w pierwszym etapie jest wywołanie rotacji dobrzuszno-bocznej elementu kostnego wraz z panewką stawu biodrowego. Drugi etap zabiegu polega na zamknięciu osteotomii kości biodrowej za pomocą płyty TPO/DPO posiadającej dobrany kąt rotacji (17, 18). Skutkiem zabiegu staje się wzrost powierzchni nośnej w obszarze chrząstki stawowej panewki, co ma ograniczyć rozwój zwyrodnienia w stawie. TPO uznaje się za technikę godną polecenia u młodych psów – optymalny wiek pacjentów to 4-6 miesięcy (15, 16). Choć wykonanie potrójnej osteotomii miednicy u młodego psa ma na celu zmniejszenie szansy na kulawiznę w późniejszym życiu, to niestety u wysokiego odsetka psów rozwija się zapalenie stawów. Nawet jeśli zdjęcia radiologiczne wykonane po zabiegu ukazują głowę kości udowej głęboko osadzoną w panewce, to u dużego odsetka psów badania pośmiertne stawów ujawniają cechy OA w wielu przypadkach (19).
Wskaźnik powikłań pooperacyjnych po [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
