Renesans osteotomii korekcyjnych w leczeniu dysplazji stawów biodrowych psów
Dysplazja stawu biodrowego psów (ang. canine hip dysplasia, CHD) jest częstą nieprawidłowością rozwojową bioder u młodych psów. Wyczerpująco etiopatogenezę schorzenia komplementarnie tłumaczą hipotezy Slocum oraz Prieura (1). Pierwsza z nich postuluje, że w „wyniku nieznanych mechanizmów sterowanych genetycznie pojawiają się początkowo zaburzenia w obrębie tkanki łącznej (torebka stawowa, więzadło głowy kości udowej, mięśnie obręczy miednicznej), które prowadzą do niewłaściwego rozkładu sił przenoszonych na staw i są przyczyną pojawiania się inkogruencji powierzchni stawowych”. Natomiast druga definiuje CHD jako „proces dynamiczny, gdzie wszystkie aspekty choroby zależą od czasu, w którym możliwe jest oddzielenie dysplazji miednicy (dotyczącej nieprawidłowości panewek) od dysplazji kości udowej.
Dysplazję kości udowej charakteryzują anormalności w długości, inklinacji i antewersji szyjki kości udowej, prowadzące do nierównego obciążania powierzchni stawowej, niedopasowania stawu i rozciągania torebki stawowej” (1, 2). Niewątpliwie CHD cechuje rozluźnienie elementów łącznotkankowych stawu biodrowego z równoczasowym, postępującym zwyrodnieniem stawu biodrowego, określanym jako zapalenie kostno-stawowe (OA).Wstępna diagnoza CHD jest stawiana na podstawie historii choroby zwierzęcia, analizy objawów klinicznych i wyników badań testów ortopedycznych, m.in. Ortolaniego, Bardensa i Barlowa (3, 4, 5).
Diagnostyka radiologiczna CHD jako technika dodatkowa służy do:
- potwierdzenia wyników wspomnianych badań ortopedycznych,
- określenia stopnia zaawansowania schorzenia, co jest pomocne w wyborze metody leczenia.
Badanie radiologiczne w kierunku dysplazji biodrowej jest wykonywane według różnych technik. Do najczęściej przeprowadzanych należy badanie RTG wykonywane według zaleceń:
[...]którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Mogą zainteresować Cię również
POSTĘPOWANIA
w weterynarii