Analiza chodu, subiektywne i obiektywne metody oceny w praktyce klinicznej
Kłus jest doskonałym chodem do oceny kulawizny ze względu na to, że jest chodem symetrycznym, czyli prawa i lewa strona wykonują te same ruchy (są swoim lustrzanym odbiciem). W teorii kończyna miedniczna powinna być stawiana niemalże w tym samym miejscu, gdzie przed momentem była kończyna piersiowa tej samej strony. Kłus jest prawidłowy i efektywny, wówczas gdy obserwujemy pacjenta z boku, jego kończyna piersiowa dotyka ziemi w linii tuż poniżej wierzchołka nosa, a wymach kończyną miedniczną obejmuje pełen wyprost w stawie biodrowym czynnego zakresu ruchu. Gdy patrzymy od przodu badanego zwierzęcia, naprzeciwległe kończyny piersiowe i kończyna miedniczna powinny być proste i spotykać się w centralnym punkcie pod tułowiem zwierzęcia. Dzięki temu ograniczony zostaje ruch ciała z boku na bok i pies maksymalnie wykorzystuje energię do przemieszczania się do przodu. Symetria tego chodu i regularność poszczególnych sekwencji sprawiają, że jest to najlepszy chód do wykrywania kulawizny nawet niewielkiego stopnia.
Kolejną istotną cechą kłusa przydatną do oceny kulawizny jest fakt, że żadna z kończyn nie jest wspierana przy przenoszeniu ciężaru ciała przez przeciwległą kończynę. Dzięki temu dużo łatwiej jest zaobserwować niechęć do obarczania chorej kończyny poprzez skrócenie fazy podporowej. Obserwując zwierzę w kłusie, oceniamy długość kroku, prędkość chodu i prędkość ruchu w poszczególnych fazach (np. wyraźne skrócenie fazy podporowej na jednej z kończyn). Niechęć do obciążania chorej kończyny może być prezentowana poprzez „kiwanie głową”.
W czasie, gdy chora kończyna stawiana jest na ziemi, głowa zwierzęcia [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
