Profile neurologiczne psów i kotów – diagnostyka różnicowa

Neosporoza

Neosporoza, czyli zakażenie pierwotniakiem Neospora caninum, jest porównywalna z toksoplazmozą, przy czym jedynymi żywicielami ostatecznymi w Europie są psy. Bydło, owce, kozy i inne domowe i dzikie parzystokopytne, a także psy, są żywicielami pośrednimi tego pasożyta, u których w wielu tkankach występują tachyzoity oraz cysty z bradyzoitami.

Po 5 dniach od spożycia przez psa cyst obecnych w tkankach żywicieli pośrednich dochodzi do wydalania oocyst z kałem. Siewstwo trwa przez okres kilku tygodni, a w wyjątkowych sytuacjach do kilku miesięcy. Większość przypadków klinicznej postaci neosporozy występuje u szczeniąt poniżej 6. miesiąca życia, u których do zarażenia doszło przez łożysko, jednak N. caninum może być przyczyną choroby u psów w każdym wieku. Wśród objawów neurologicznych najczęściej notuje się niedowład kończyn miednicznych, z postępującą ataksją i zanikami mięśniowymi, a w późniejszej fazie objawy obejmujące okolicę głowy i szyi: przechylenie głowy, zaburzenie połykania i nieprawidłowości w obrębie gałki ocznej. U psów starszych obserwuje się najczęściej drżenia, przekrzywienie głowy, a nawet ślepotę i neuropatię nerwu trójdzielnego.

Diagnostyka

Poziom przeciwciał IgG w surowicy jest z reguły wyższy niż ich poziom w płynie mózgowo-rdzeniowym i przy wyniku dodatnim ma charakter patognomiczny, lecz również w tym przypadku procesy zapalne w obrębie bariery krew – mózg ograniczają możliwości diagnostyczne. Dlatego pomocne może być w takim przypadku badanie PCR.

Do serokonwersji u szczeniąt dochodzi zazwyczaj 2-3 tygodnie po zarażeniu i poziom przeciwciał jest przeważnie (ale nie zawsze) wysoki u zwierząt z kliniczną postacią choroby. Dlatego też rozpoznanie neosporozy u psów może zostać postawione w oparciu o objawy kliniczne i dodatni wynik badania serologicznego.

Kleszczowe zapalenie mózgu

Kleszczowe zapalenie mózgu wywoływane przez flawiwirusy znane jest również w medycynie ludzkiej. Wirusy te przenoszone są przez kle...