Praktyczne zastosowanie lasera w fizjoterapii weterynaryjnej

Wpływ na organizm

Terapia laserowa wpływa na wiele różnych procesów tkankowych, powoduje między innymi: zwiększenie syntezy DNA i RNA, zwiększenie przepuszczalności jonów wapnia, sodu i potasu przez błony komórkowe, wpływa na wzrost aktywności cAMP, przyśpiesza metabolizm komórkowy, zwiększa fagocytozę, stymuluje wytwarzanie endorfin, pobudza produkcję kolagenu (1, 6, 7, 8). Laseroterapia działa przeciwbólowo, przeciwzapalnie, przeciwobrzękowo, biostymulacyjnie (pobudzanie procesów regeneracyjnych), wzmaga regenerację tkanek (m.in.: tkanki nerwowej, mięśniowej, skóry i kości), poprawia mikrokrążenie (1, 2, 10).

Metodyka naświetlania laserem niskoenergetycznym

Terapeuta ma wpływ na kilka parametrów lasera. W oparciu o to, do jakiego schorzenia chcemy zastosować laser, dobieramy odpowiednią długość fali świetlnej. Do zastosowań powierzchownych (np. naświetlanie skóry) używamy sondy o promieniowaniu czerwonym (630-780 nm), które ma dość małą przenikliwość. Sondy o promieniowaniu czerwonym mają na ogół większą średnicę (tzw. sondy „prysznicowe”, ryc. 1), umożliwiają one naświetlanie większego obszaru ciała.

Jeżeli chcemy poddać terapii tkanki głębiej położone, należy zastosować sondę podczerwoną (780-950 nm, tzw. sonda punktowa, ryc. 2), której przenikliwość, według różnych autorów, w zależności od rodzaju tkanek, na jakie natrafia, waha się od kilkunastu mm do 8 cm, a nawet do 10 cm (7), jednak na podstawie dotychczasowych badań wydaje się, że średnia głębokość to 3-5 cm (9). Należy pamiętać, iż mimo zastosowania sondy „punktowej” energia promieniowania laserowego jest przekazywana na sąsiednie tkanki, nawet w dość odległe miejsca (mimo licznych badań proces ten nie jest jeszcze jednoznacznie wyjaśniony). Część energii padająca na ciało pacjenta wnika w tkanki, a część (czasem nawet do 50%) może ulec odbiciu.

W celu zminimalizowania strat energii promieniowania laserowego należy prowadzić sondę pod kątem 90° do powierzchni obszaru naświetlanego i...