Postępowanie terapeutyczne w przypadku fobii dźwiękowej u psów

Reakcje lękowe u psów najczęściej wywoływane są przez określone bodźce dźwiękowe: fajerwerki, grzmoty, strzały, huki. Cechami charakterystycznymi tego rodzaju dźwięków są wysokie natężenie mierzone w dB i duża impulsywność polegająca na występowaniu krótkich serii dźwięków o wysokim natężeniu. W związku z ograniczonymi możliwości przystosowania się psiego ucha do tego typu dźwięków często powodują one stres i reakcje lękowe.

Badanie Breeda przeprowadzone w 1997 r. pokazało, że psy narażone na dźwięki o natężeniu 95dB wykazywały silne objawy stresu.

Przykładowe natężenia dźwięków mogących powodować reakcje lękowe u psów:

strzał z pistoletu – 130 dB,fajerwerki – 70-110 dB,grzmoty – 120 dB,silnik samochodowy – 90 dB.

Do przeprowadzenia prawidłowej klasyfikacji problemu niezbędna jest znajomość podstawowej terminologii różnicującej zaburzenia lękowe, jak: strach, lęk i fobia.

Strach to prawidłowa odpowiedź organizmu na działanie rzeczywistego, zagrażającego bodźca, która składa się z reakcji fizjologicznej i emocjonalnej, wpływających na zmianę zachowania. Zmiana zachowania w takim przypadku jest ustrukturyzowana i polega na unikaniu i ucieczce.

Lęk to negatywny stan emocjonalny związany z przewidywaniem nadchodzącego z zewnątrz lub pochodzącego z wewnątrz organizmu niebezpieczeństwa (niekoniecznie rzeczywistego), objawiający się jako: niepokój, uczucie napięcia, skrępowania, zagrożenia. W lęku nie występuje zorganizowana odpowiedź organizmu na bodziec.

Jeżeli pies odczuwający strach nie ma możliwości kontrolowania sytuacji i podjęcia stosownych działań, jego strach może przerodzić się w lęk.

Fobia natomiast to uporczywy, bardzo silny, nieadekwatny do sytuacji strach, który utrzymuje się po zaprzestaniu działania bodźca. Nie ma ona funkcji adaptacyjnych i upośledza funkcjonowanie organizmu.

Fobia dźwiękowa może być nabyta wskutek traumatycznych doświadczeń i wg badania Iimura z 2007 r. takie przypadki stanowią 33,4% z przebadanych przez...