Podsumowanie nowych wytycznych ACVIM dotyczących klasyfikacji, diagnostyki i leczenia kardiomiopatii kotów

Klasyfikacja stadiów choroby

Niniejsze zalecenia proponują także podział kotów z kardiomiopatią na grupy w zależności od zaawansowania objawów klinicznych, opartą o klasyfikację pacjentów z chorobą zastawki mitralnej (ang. mitral valve disease, MVD) (2) (algorytm).

Występowanie kardiomiopatii u kotów

Najczęściej występującą kardiomiopatią u kotów jest kardiomiopatia przerostowa. Szacuje się, że dotyczy ona około 15% populacji ogólnej kotów (1, 3, 4). U kotów starszych prewalencja jest wyższa i osiąga 29%, nawet po wykluczeniu kotów z nadciśnieniem tętniczym i nadczynnością tarczycy. Najczęściej chorują koty ras: maine coon, ragdoll, sphinx, koty brytyjskie, perskie, bengalskie, norweskie leśne (3). Znane są dwie mutacje w genie białka MyBPC3 u rasy maine coon oraz ragdoll, mające wpływ na rozwój kardiomiopatii przerostowej u tych ras.

Rokowanie w kardiomiopatii

Część kotów z fenotypem HCM może nie wykazywać objawów choroby, u innych są obecne objawy CHF/ATE. Młodszy wiek kota oraz brak objawów choroby wiążą się z dłuższym okresem przeżycia.

Czynnikami zwiększającymi ryzyko rozwoju CHF lub wystąpienia ATE są:

• rytm cwałowy oraz zaburzenia rytmu serca w czasie badania klinicznego,
• umiarkowane lub znaczne poszerzenie lewego przedsionka,
• spadek funkcji skurczowej lewego przedsionka (LA FS%),
• znaczny przerost lewej komory,
• spadek funkcji skurczowej lewej komory,
• obecność spontanicznego kontrastu lub obecność zakrzepu wewnątrz [...]

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas