Podstawy elektrochemioterapii w onkologii i chirurgii weterynaryjnej

Zastosowanie ECT w chirurgii onkologicznej

W przypadku chirurgii onkologicznej elektrochemioterapia może być przeprowadzona zarówno przed zabiegiem, śródoperacyjnie, jak i po zabiegu chirurgicznym (3, 4, 23). Zastosowanie przedoperacyjne ma na celu zmniejszenie masy guza tak, aby jego chirurgiczna resekcja była możliwa, niejednokrotnie takie leczenie ma na celu oszczędzenie kończyny lub innych struktur anatomicznych, gdy istnieje ryzyko upośledzenia ich funkcji podczas zabiegu chirurgicznego, np. w przypadku guzów okołoodbytowych lub guzów powieki (ryc. 6). W przypadku pozytywnej reakcji na zastosowane leczenie masa guza ulega martwicy lub/i apoptozie (ryc. 7-8). Z tego względu zabieg ECT wykonuje się dwa tygodnie do miesiąca przed planowaną resekcją guza lub powtórną terapią (3).

Jest to czas niezbędny do oceny skuteczności terapii, jak również zmniejszenia się odczynu tkankowego. Wcześniejsze wykonanie zabiegu ECT może doprowadzić do upośledzonego gojenia się rany chirurgicznej. Śródoperacyjne zastosowanie ECT jest wskazane, gdy zachowanie odpowiedniego marginesu podczas zabiegu nie jest możliwe lub gdy istnieje podejrzenie, że rana pooperacyjna mogła ulec kontaminacji komórkami guza (np. pęknięcie cysty, guz rozpadający się).

W przypadku zmian silnie unaczynionych (np. guzów w obrębie jamy ustnej) wcześniejsze wykonanie ECT może dodatkowo ograniczyć krwawienie śródoperacyjne. W przypadku obecności komórek guza w obrębie rany chirurgicznej rozwijająca się martwica po zastosowaniu ECT może doprowadzić do rozejścia się jej brzegów, W takim wypadku ranę pozostawia się do wygojenia poprzez ziarninowanie lub/i po upływie około 2-4 tygodni wykonuje się plastykę rany. ECT może być również wykonana po zabiegu chirurgicznym, w przypadku gdy badanie histopatologiczne potwierdziło niedoszczętne u...