Podstawy elektrochemioterapii w onkologii i chirurgii weterynaryjnej

Mechanizm działania przeciwnowotworowego ECT

Podstawowym założeniem elektrochemioterapii jest zwiększenie cytotoksyczności chemioterapeutyku poprzez wprowadzenie go do wnętrza komórek nowotworowych (4-7). Oprócz samego działania cytotoksycznego leku, ważnym czynnikiem warunkującym działanie przeciwnowotworowe tej metody jest efekt tak zwanego bloku naczyniowego (4, 10, 11). Elektroporacja tkanek guza powoduje istotny spadek w przepływie naczyniowym. Najprawdopodobniej jest to związane z odruchowym skurczem tętniczek doprowadzających (10, 11). Co istotne, stan zmniejszonego przepływu w tkankach zdrowych ulega szybkiej normalizacji, z kolei w obrębie tkanki chorej doprowadza do hipoperfuzji trwającej od 12 godzin do 5 dni (12). Dzięki temu mechanizmowi w tkance nowotworowej lek osiąga wysokie wewnątrzkomórkowe stężenie, potencjalnie zwiększając swoją cytotoksyczność (10, 11). Jednym z efektów elektroporacji jest również efekt immunomodulacji (4, 8, 13). Aktywacja układu odpornościowego organizmu rozwija się pod wpływem uwolnionych z komórek nowotworowych antygenów oraz chemoatraktantów dla komórek dendrytycznych (14-16). Rozwijającemu się procesowi zapalnemu w obrębie guza, towarzyszą migracja makrofagów oraz leukocytów (16).

Leki stosowane w elektrochemioterapii

Leki stosowane podczas ECT charakteryzują się hydrofilowością, małą zdolnością przenikania przez błony komórkowe przy jednocześnie bardzo wysokiej toksyczności samoistnej (4-7). Najczęściej stosowanymi lekami, które posiadają takie właściwości, są bleomycyna i cisplatyna (4-7). Bleomycyna jest lekiem, którego działanie przeciwnowotworowe polega na indukcji pęknięć w obrębienie nici DNA, jednak aby przedostać się do wnętrza komórki, wymaga aktywnego transportu przez błonę komórkową, z tego względu jego działanie jest ograniczone, a skuteczność przeciwno...