Wybrane pasożyty wewnętrzne o potencjale zoonotycznym spotykane u psów i kotów. Cz. II. Tasiemce i nicienie
Dirofilaria spp.
Etiologia
Nicienie z rodzaju Dirofilaria spp. (Spirurida: Onchocercidae) to pasożyty przenoszone przez komary, zarażają dzikie i domowe ssaki, przy czym psy są dominującym żywicielem ostatecznym. W Europie D. repens i D. immitis są czynnikami etiologicznymi wywołującymi dirofilariozę (48). Ludzie są nosicielami tych pasożytów i nicienie zwykle nie rozwijają się do postaci dorosłej. Inwazja u ludzi może powodować płucne i podskórne guzki. W rzadkich przypadkach zgłaszano ciężkie objawy kliniczne dotyczące różnych narządów (49).
W ciągu ostatnich dwóch dziesięcioleci nastąpiło znaczne rozprzestrzenienie się Dirofilaria spp. i inwazje obserwowano we wschodniej i środkowej Europie, w tym wzrost liczby przypadków u ludzi (48). Ponadto przypadki autochtoniczne wykryto w krajach, które wcześniej uważano za nieendemiczne.
Cykl rozwojowy
Cykl rozwojowy opisano na przykładzie D. immitis. Dojrzałe nicienie przez nawet 5 lat potrafią przeżyć i rodzić mikrofilarie. Mikrofilarie wraz z krwią przechodzą do naczyń krwionośnych zlokalizowanych pod skórą, skąd mogą zostać pobrane przez żywiącego się krwią komara (żywiciela pośredniego). Komary z gatunków Aedes spp., Anopheles spp., Culex spp. i Mansonia spp. są żywicielami pośrednimi. Rozwój larw od L1 do L3 odbywa się w cewkach Malpighiego, a następnie inwazyjne larwy L3 migrują do gruczołów ślinowych komara. Larwy trzeciego stadium migrują w trakcie pobierania krwi przez komara, wnikając do organizmu żywiciela ostatecznego, np. psa i człowieka. Linka z [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
