Węgorczyca psów i kotów

Występowanie

Na podstawie przeprowadzonej w 2022 roku metaanalizy szacowana łączna ekstensywność występowania S. stercoralis na świecie u psów wynosiła 6% (95% CI 3-9%). Średnia ekstensywność inwazji na różnych kontynentach wahała się od 21 do 2%, z czego 21% (95% CI 10-34%) w Afryce, 6% (95% CI 0-100%) w Oceanii, 5% (95% CI 0-14%) w Azji, 2% (95% CI 0-10%) w Ameryce Północnej, 2% (95% CI 0-7%) w Ameryce Południowej i 2% (95% CI 0-5%) w Europie. Najwyższą prewalencję notuje się wśród psów bezpańskich i schroniskowych w krajach o niskich dochodach oraz w regionach o średniej temperaturze 10-20°C i rocznych opadach wynoszących 1001-1500 mm oraz wilgotności 40-75%. Wciąż stosunkowo niewiele wiadomo na temat zarażeń S. stercoralis u psów w Europie. Publikowane dane ograniczają się do pojedynczych doniesień z Niemczech, Finlandii, Grecji czy Francji. Jednakże rosnąca liczba raportów o zakażeniach wśród ludzi wywołanych przez węgorka jelitowego odnotowanych w wielu krajach europejskich w ciągu ostatnich 20 lat wzbudza uzasadnione podejrzenia, że skala inwazji w europejskiej populacji psów może być niedoszacowana. Dane własne bazujące na krajowych badaniach koproskopowych psów wykonanych w weterynaryjnym laboratorium diagnostycznym VetDiagnostka wykazują prewalencję na poziomie 0,55-0,96%.

Jeszcze mniej wiadomo na temat występowania strongyloidozy kotów, u których opisy przypadków i badania na temat tej inwazji są znacznie rzadsze niż u ludzi czy innych zwierząt domowych. Rzeczywiste występowanie i rozmieszczenie geograficzne Strongyloides spp. u kotów jest w dużej mierze nieznane, a większość analiz bazuje na danych uzyskanych z badania kału metodami [...]

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników, którzy są lekarzami weterynarii
lub posiadają wykupioną subskrypcję.

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas