Rzęsistkowice zwierząt towarzyszących
Inwazjologia
Najczęściej do inwazji rzęsistków dochodzi poprzez kontakt bezpośredni. Zarażenie zwierząt następuje drogą fekalno-oralną (rzęsistkowica jelita grubego) lub oralno-oralną (rzęsistkowica jamy ustnej). Większość gatunków rzęsistków w odpowiedniej temperaturze i wilgotności może przeżyć kilka dni (najczęściej około trzech) poza organizmem żywiciela, niewykluczone więc są inwazje środowiskowe poprzez zanieczyszczoną pierwotniakami wodę i pokarm. W szerzeniu się rzęsistkowic, podobnie jak przy wielu innych chorobach pasożytniczych, znaczącą rolę odgrywają bezobjawowi nosiciele, głównie dorosłe osobniki. Według większości prac formą inwazyjną, a zarazem patogenną, jest trofozoit. Część badań wskazuje na pseudocysty jako możliwe formy dyspersyjne rzęsistkowic, ponieważ w porównaniu z trofozoitami charakteryzują się one większą wytrzymałością na czynniki środowiska zewnętrznego, przez co łatwiej mogą być przenoszone na zanieczyszczonej sierści zarażonych zwierząt czy na powierzchni owadów (zjawisko forezy) (3, 5, 16, 25).
Rzęsistkowica jelit
Głównym czynnikiem etiologicznym jest Tritrichomonas foetus, uważany dawniej za pasożyta swoistego układu rozrodczego przeżuwaczy, dziś jest postrzegany jako pasożyt niewyspecjalizowany topowo, polikseniczny, mogący zasiedlać: jelito grube kotów, rzadziej psów, układ pokarmowy małp, układ rozrodczy bydła, a także jamę nosową, żołądek i jelita świń. Istnieje także potwierdzony przypadek zapalenia płuc u 54-letniej pacjentki zarażonej T. foetus i Pneumocystis sp., chorej na AIDS i cukrzycę typu 2. Patogeniczność jest związana z cytotoksycznym oddziaływaniem trofozoitów na komórki nabłonka jelitowego, czasami stwierdza się inwazję w głębszych warstwach błony śluzowej.
Oprócz wysokiej aktywności proteolitycznej u T. [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
