Larwy tetrathyridium tasiemca Mesocestoides spp.

Mesocestoides spp. to tasiemce kosmopolityczne zwierząt mięsożernych, głównie lisów i wilków, ale także psów, kotów, borsuków, kun, norek i innych. Badania przeprowadzone w latach 2001-2006 na wybranych obszarach Republiki Słowacji wykazały u 41,9% spośród 3157 lisów obecność tasiemca z tego rodzaju (5). W Polsce także występują powszechnie u lisów rudych, które stanowią poważny rezerwuar pasożytów i są źródłem chorób odzwierzęcych (6).

Tasiemce z rodzaju Mesocestoides spp. mają wielkość od 25 cm do ponad 2 m. Posiadają nieuzbrojony skoleks z czterema przyssawkami kształtu elipsoidalnego oraz perełkowate człony. Dwa jajniki i dwa żółtniki leżą w tylnej części członu, a cewkowata macica biegnie ku przodowi. Pęcherzyki jądrowe rozsiane są po całym członie. Otwory płciowe znajdują się po stronie brzusznej w środkowej przedniej części członu.

Cykl życiowy ciągle nie jest dokładnie poznany, przypuszcza się, że w cyklu biorą udział dwaj żywiciele pośredni i jeden ostateczny (2, 7). Żywicielem ostatecznym są zwierzęta mięsożerne takie jak: lis, wilk, pies i kot itd. (8). Główny żywiciel pośredni to mechowiec z rodziny Oribatoidae, w którym po około 125 dniach rozwija się cysticercoid, a drugim żywicielem pośrednim mogą być płazy, ptaki lub ssaki z rodziny gryzoni, gdzie rozwija się larwa zwana tetrathyridium (4).

Jednak nie zawsze postacie tasiemca zostają w przewodzie pokarmowym, gdzie dojrzewają. Czasem zdarzają się migracje form larwalnych do jam ciała lub pod błony surowicze narządów miąższowych. Żywiciele, którzy nie są niezbędni do zamknięcia cyklu rozwojowego pasożyta, a zarażają się larwami przypadkowo, zwani są żywicielami paratenicznymi.

Inwazje u psów i kotów biorą się z polowań na żywicieli pośrednich, jakimi są: gryzonie, płazy, ptaki i gady (1). Jeśli właściciel chce uniknąć zarażenia swojego zwierzęcia larwami Mesocestoides spp., drapieżnik musi zaprzestać łowiectwa. Możliwe jest również zakażenie człowieka. U ludzi udokumentowano 27 przyp...