Kto tak naprawdę nami steruje? Manipulacje w świecie pasożytów

Zaburzenia lokomotoryczne

Jednym z bardziej prozaicznych sposobów wpływania na funkcjonowanie żywiciela jest zaburzenie jego funkcji lokomotorycznych, czyli uniemożliwienie czy utrudnienie jego ruchu. Przykładem może być ektopasożyt z rodzaju Anilocra bytujący u ryb (20). Organizm ten, zajmując nawet 30% powierzchni ciała ryby oraz powodując ogromne obciążenie, utrudnia jej poruszanie się, tym samym naraża ją na atak organizmów drapieżnych (18, 20, 21). Innym przykładem, szeroko opisywanym w literaturze, są tasiemczyce. Organizmy, żyjąc w przewodzie pokarmowym, objadają żywiciela. Żywiciel, mimo podejmowania prób pobierania większej ilości pokarmu, starczającej dla niego i niechcianego lokatora, staje się apatyczny, osłabiony, wychudzony i tym samym bardziej podatny atak drapieżnika (18, 21).

Zaburzenia ruchu mogą też mieć nieco inne, bardziej skomplikowane podłoże. Przykładem może być przywra Ribeiroia ondatrae, w której cyklu rozwojowym występują żaby (22). Pasożyt jest w stanie doprowadzić do malformacji kończyny. Może się to wiązać nie tylko z krzywizną, ale wręcz z pojawieniem się dodatkowego odnóża czy jego fragmentu (18, 22, 23). Skutkiem tego jest oczywiście zaburzenie ruchu. Niezborność ruchów nie tylko przyciąga uwagę drapieżników, ale i utrudnia ucieczkę przed nimi w przypadku ataku (18).

Podobne zaburzenia, ale o nieco innym podłożu, obserwuje się też u węgorzy. W momencie zarażenia nicieniem Anguillicola crassus ryby zaczynają pływać w niesubordynowany sposób. Jest to wynikiem osiedlenia się pasożyta w ich pęcherzu pławnym (18, 24). Efekt końcowy jest taki sam jak u żab opisanych powyżej.

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas