Inwazje nicieni płucnych u zwierząt towarzyszących w Europie

Robaczyce płuc zwierząt towarzyszących to inwazje nicieni, których dorosłe postacie lokalizują się w naczyniach krwionośnych układu oddechowego lub w drzewie oskrzelowym.W Europie u psów stwierdza się:

Angiostrongylus vasorum,

Crenosoma vulpis,

Filaroides (syn. Oslerus) osleri,

Filaroides hirthi,

u kotów zaś:

Aelurostrongylus abstrusus,

Angiostrongylus chabaudi,

Troglostrongylus brevior,

Troglostrongylus subcrenatus,

wszystkie z nadrodziny Metastrongyloidae.

Ponadto u obu gatunków występuje kapilarioza układu oddechowego wywołana przez Eucoleus aerophilus (syn. Capillaria aerophila), a u psów w przewodach nosowych, zatokach czołowych i okołonosowych Eucoleus boehmi (syn. Capillaria boehmi).

Cykl rozwojowy

Cykl rozwojowy rodzajów Angiostrongylus, Aelurostrongylus i Crenosoma jest złożony i przebiega z udziałem dwóch żywicieli: zwierząt mięsożernych i ślimaków lądowych (ang. snail-borne diseases) (ryc. 1). Według badań parazytologicznych robaczyce płuc częściej występują wśród zwierząt wolno żyjących, tj.: lisy, jenoty, wilki, wydry, tchórze czy borsuki, które są naturalnym rezerwuarem inwazji i odpowiadają za utrzymywanie się jej w środowisku. Ważną rolę w szerzeniu się inwazji odgrywają także żywiciele parateniczni, a więc kręgowce żywiące się ślimakami, jak niektóre gatunki płazów, gadów, drobnych ssaków czy ptaków (2, 12, 20, 32, 33).

Dojrzałe samice nicieni składają jaja, z których wylęgają się larwy zaopatrzone w esowato wygięty ogonek (cecha charakterystyczna, wyjątek stanowią larwy C. vulpis). Larwy L1 obecne w śluzie dróg oddechowych są wydalane do środowiska zewnętrznego wraz z plwociną lub, co zdarza się znacznie częściej, są połykane i wraz z kałem dostają się do środowiska. Wydalone larwy zjadane są przez żywicieli pośrednich (ślimaki lądowe – skorupkowe lub nagie). W ślimakach larwy te przechodzą dalsze przeobrażenia, kolejne linienia i po około 3 tygodniach osiągają postać inwazyjną dla żywiciela ...