Ekto- i endoparazytozy psów i kotów – metody rozpoznawania i zapobiegania
Do rozpoznawania dirofilariozy można stosować różne rodzaje testów. Dostępne są testy ELISA wykrywające przeciwciała lub antygeny pasożyta, którymi są glikoproteiny pochodzące z układu rozrodczego samic. Testy wykrywające przeciwciała są rzadko stosowane w diagnostyce z uwagi na znaczną ilość wyników fałszywie dodatnich, ale ich zaletą jest możliwość stosowania u kotów. Wykrywanie antygenów jest znacznie bardziej dokładne, ich swoistość wynosi prawie 100%, a czułość przekracza 85%, nie są jednak zalecane do diagnozowania dirofilariozy u kotów. Testy komercyjne wykrywające antygeny dorosłych osobników cechuje większa czułość niż wykrywające mikrofilarie. Zasada działania testów oparta jest o: metody immunochromatograficzne (IMC), hemaglutynację (HA) oraz metodę ELISA. Wykrywają antygeny samic pasożyta w 100%, natomiast nie wykrywają antygenów uwalnianych przez samce. Jeśli w organizmie psa występuje inwazja jedynie robaków samców, testy te mogą dać wynik fałszywie ujemny.
Stwierdzenie obecności mikrofilarii we krwi i dodatni wynik testu antygenowego wskazują na inwazje D. immitis. Obecność mikrofilarii we krwi przy ujemnym wyniku testu antygenowego wskazuje na inwazje innymi gatunkami Dirofilaria.
W badaniach eksperymentalnych, w których wszczepiono psom po 24 osobniki męskie i wykonano potem testy, otrzymywano wynik negatywny. Gdy obecne są 1-2 samice, testy dają pozytywny wynik w 90%, a gdy 3 lub więcej w 100%. Podobnie młode pasożyty poniżej 5. miesiąca życia nie są wykrywane. Granicą wykrywalności jest wiek pasożyta wynoszący 8 miesięcy. Materiałem do testów komercyjnych może być krew, surowica lub osocze (19).
Badaniem diagnostycznym o wysokiej swoistości i [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
