Paradoksalny zespół przedsionkowy jako przykład zaburzeń centralnego układu przedsionkowego – objawy, rozpoznanie i leczenie w codziennej praktyce lekarskiej
Anatomia oraz funkcjonowanie układu przedsionkowego
Ruch endolimfy przez receptory komórek słuchowych w uchu wewnętrznym (kanał półkolisty, woreczek oraz łagiewka) zapewnia wejście do nerwu przedsionkowego. Ciała komórkowe dla nerwu przedsionkowego są zlokalizowane w czterech sparowanych jądrach w obrębie pnia mózgu na wysokości czwartej komory.
Aparat receptorowy równie skutecznie rejestruje przyspieszenie, zwolnienie, jak i statyczną pozycję głowy.
Istnieje wiele połączeń z jądrami przedsionkowymi (2):
1. Układ przedsionkowy kontroluje pozycję oczu oraz koordynuje ruch przez połączenie nerwów czaszkowych III, IV, VI za pomocą środkowego pęczka podłużnego (z ang. medial longitudinal fasciculus – MLF). Generowanie fizjologicznego oczopląsu przez ruchy głową na lewo i prawo nazywane jest odruchem przedsionkowo-ocznym. Odruch ten opiera się na strukturach osadzonych głęboko w pniu mózgu, jego zanik pojawia się w sytuacji ciężkiego uszkodzenia tej struktury (2).
2. Szlak przedsionkowo-rdzeniowy łączy jądra przedsionkowe z nerwami i mięśniami, zwiększając napięcie prostowników celem utrzymania prawidłowej postawy ciała podczas ruchu (2).
3. Układ przedsionkowy ma także projekcję poprzez doogonową szypułę móżdżku (z ang. caudal cerebellar peduncle) do móżdżku, którego funkcją jest koordynowanie ruchu oczu, szyi, tułowia i kończyn w stosunku do ruchu głowy, jak również do statycznej pozycji głowy (2).
4. Wpływ układu przedsionkowego na ośrodek wymiotny w tworze siatkowatym pnia mózgu jest odpowiedzialny za chorobę lokomocyjną, często notowaną u [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
