Oponiak kanału kręgowego u kota – proces diagnostyczny, leczenie, wynik, komplikacje Opis przypadku

Epidemiologia oponiaków u kotów

W badaniu przeprowadzonym na uniwersytecie w Pensylwanii na grupie 205 kotów, u których pośmiertnie rozpoznano histologicznie choroby rdzenia kręgowego, 27% z nich dotkniętych było chorobą nowotworową (1). Mimo że oponiaki są najczęstszymi pierwotnymi nowotworami centralnego układu nerwowego kotów (56%), ich obecność w kanale kręgowym jest rzadka i stanowi 4-7% wszystkich diagnozowanych oponiaków u tego gatunku. Proces chorobowy dotyczy głównie kotów starszych – ponaddziesięcioletnich – choć odnotowywane były przypadki oponiaków u kotów trzyletnich i młodszych – te ostatnie pozostawały w związku z występowaniem u chory kotów mukopolisacharydozy typu pierwszego (2). Badania nad zachorowalnością nie wykazały predyspozycji rasowych. Nieznacznie częściej choroba rozwija się u samców w porównaniu z samicami.

Biologia oponiaków

Oponiaki są nowotworami w zdecydowanej większości łagodnymi. Wywodzą się z komórek nabłonka pokrywającego kosmki pajęczynówki. Komórki tworzące guz łagodny charakteryzują się najczęściej niskim indeksem mitotycznym, umiarkowanym pleomorfizmem jąder, brakiem zdolności do naciekania neuroparenchymy. Formy agresywne zbudowane są z komórek podlegających intensywnym podziałom mitotycznym. Obserwuje się w nich ogniska martwicy, zaburzenia architektury komórek, oraz – rzadko – przerzuty. Czynnikiem mogącym pomagać różnicować formy łagodne od złośliwych może być obecność receptorów dla progesteronu – uwidaczniana technikami immunohistochemicznymi (3). Wykazana jest zależność ekspresji receptorów dla progesteronu od stopnia złośliwości oponiaka. Formy łagodne posiadają bardzo liczne receptory, natomiast wraz ze wzrostem złośliwości spada liczba receptorów progesteronu. Oprócz waloru diagnostycznego cecha ta ma także pewne implikacje kliniczne. Makroskopowo oponiaki przybierają różne kształty od typowych kulistych/elipsoidalnych przez pośrednie do płaskich, nazywanych płytkami (meningioma en plaque).