Operacyjne metody leczenia zerwania więzadła krzyżowego przedniego u psów – ich zastosowanie, wady, zalety oraz najczęstsze komplikacje. Część I - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

Operacyjne metody leczenia zerwania więzadła krzyżowego przedniego u psów – ich zastosowanie, wady, zalety oraz najczęstsze komplikacje. Część I

W historii rozpoznawania schorzenia opisano wiele metod leczenia chirurgicznego niestabilności stawu kolanowego u psów. Współcześnie stosowane metody mają na celu przywrócenie stabilności kolana poprzez metody zewnątrztorebkowe lub biomechaniczną osteotomię kości piszczelowej, nie wykonuje się raczej napraw lub rekonstrukcji zerwanego więzadła krzyżowego przedniego.

Metody zewnątrztorebkowe i biomechaniczne wykazują się różną skutecznością i zastosowaniem u poszczególnych zwierząt. Celem niniejszego opracowania jest wykazanie ich wad i zalet oraz przydatności zastosowania na podstawie aktualnej literatury oraz doświadczeń własnych autora.

Stabilizacja zewnątrztorebkowa

Stabilizacja zewnątrztorebkowa jest wypróbowaną metodą korygowania niestabilności stawu kolanowego spowodowanego zerwaniem więzadła krzyżowego przedniego. Metoda ta jest stosowana w różnych wariantach od lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku; przy odpowiednim doborze pacjenta daje zadowalające wyniki leczenia. Zasada działania tej metody stabilizacji opiera się na biernym zapobieganiu wypchnięciu doczaszkowemu piszczeli, wewnętrznemu skrętowi oraz przeprostowi stawu kolanowego.

Efekt ten uzyskuje się poprzez zastosowanie materiału syntetycznego lub biologicznego, który, umocowany w obrębie kości udowej oraz piszczelowej, zapewnia stabilność stawu do czasu wytworzenia się zwłóknienia okołotorebkowego i – co za tym idzie – utrwalenia biologicznego stabilizacji kolana.

Kluczowym zagadnieniem w metodzie zewnątrztorebkowej są miejsca anatomiczne w obrębie stawu, przez które przebiega, niezależnie od wybranej metody, materiał stabilizujący kolano. Muszą one być maksymalnie zbliżone do izometrycznych miejsc stawu od strony bocznej kolana, tj. boczny kłykieć kości udowej tuż za powierzchnią stawową kontaktującą się z trzeszczką boczną oraz okolica wyrostka mięśniowego kości piszczelowej.

Dopuszczalne jest także przeprowadzanie szwu stabilizującego za trzeszczką boczną. Przeprowadzanie...

Dostęp ograniczony.

Pełen dostęp do artykułu tylko dla zalogowanych użytkowników z wykupioną subskrypcją.
zaloguj się zarejestruj się

Weterynaria w Terenie

Poznaj nasze serwisy