Zespoły paraneoplastyczne (paranowotworowe) u pacjenta onkologicznego w praktyce weterynaryjnej. Cz. II – hiperkalcemia i hiperglobulinemia - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

Zespoły paraneoplastyczne (paranowotworowe) u pacjenta onkologicznego w praktyce weterynaryjnej. Cz. II – hiperkalcemia i hiperglobulinemia

Objawy kliniczne

W wyniku hiperkalcemii u psów dochodzi do rozwoju bardzo nasilonych objawów klinicznych: polidypsji i poliurii, które wynikają z blokowania hamującego działania hormonu antydiuretycznego (ADH) na receptory tubularne/kanalikowe (V2) kanalików nerkowych. Długotrwała hiperkalcemia doprowadza do wazokonstrykcji nerkowej, mineralizacji nerek oraz rozwoju azotemii. Azotemia może mieć charakter przednerkowy i powstawać w wyniku utraty przez zwierzę wody, będącej wynikiem nieodpowiedniej zdolności zagęszczania nerek. Azotemia może wystąpić również w wyniku rzeczywistego uszkodzenia nerek. Następstwem antagonizmu ADH jest utrata zdolności zagęszczania moczu, czego rezultatem może być hipo-, iso- lub słaba hiperstenuria. Ryzyko rozwoju poważnej dystroficznej mineralizacji nerek jest znacznie wyższe w momencie, kiedy stosunek wapnia do fosforu (oba oznaczone w mg/dl) jest wyższy od 70 (14).

Objawy kliniczne zwierząt z hiperkalcemią są również wynikiem funkcji, jaką wapń odgrywa w organizmie. Wapń jest odpowiedzialny za utrzymanie stabilności oraz pobudliwości tkanek nerwowo-mięśniowych, stąd też często zwierzęta te prezentują się osowiałe, anorektyczne, osłabione, z arytmiami, uogólnionymi drgawkami ciała. Dodatkowo mogą się również pojawić objawy ze strony przewodu pokarmowego (np. biegunka, zaparcia).

Diagnostyka

U pacjenta, u którego zdiagnozowaliśmy hiperkalcemię, pierwszą rzeczą, którą powinniśmy wykonać, jest wykluczenie/potwierdzenie procesu nowotworowego. Niestety, czasami jest to bardzo trudne i pomimo wielu wykonanych testów diagnostycznych nie można uzyskać jednoznacznej odpowiedzi i klinicysta musi postawić na swoje doświadczenie oraz „przeczucie kliniczne”. Pierwszym ważnym krokiem w diagnostyce pacjenta, u którego podejrzewamy/stwierdzamy hiperkalcemię, jest rzetelne badanie kliniczne uwzględniające: badanie rektalne, w tym badanie gruczołów okołoodbytowych oraz prostaty, dokładną palpację okolic sromu/odbytu wraz z badaniem per...

Dostęp ograniczony.

Pełen dostęp do artykułu tylko dla zalogowanych użytkowników z wykupioną subskrypcją.
zaloguj się zarejestruj się

Znajdź swoją kategorię

2814 praktycznych artykułów - 324 ekspertów - 22 kategorii tematycznych

Weterynaria w Terenie

Poznaj nasze serwisy