Medycyna personalizowana w onkologii weterynaryjnej – teraźniejszość, przyszłość czy mit?

W medycynie człowieka zastosowanie takich leków, jak inhibitory kinaz tyrozynowych czy przeciwciała monoklonalne stanowi już podstawę terapii w niektórych typach nowotworów. Czy podobne schematy lecznicze stosuje się także w medycynie weterynaryjnej? Czy można mówić o terapiach celowanych przeznaczonych dla weterynaryjnych pacjentów onkologicznych? Prezentowana praca stanowi syntetyczne omówienie możliwości indywidualizacji leczenia w onkologii weterynaryjnej.

Medycyna personalizowana

Wprowadzenie do lecznictwa tzw. medycyny personalizowanej (ang. personalized medicine) wynika z potrzeby zapewnienia każdemu pacjentowi optymalnej opieki medycznej. Dzięki zastosowaniu nowoczesnych technik diagnostycznych stało się jasne, że każdego pacjenta należy traktować indywidualnie, że ta sama choroba może charakteryzować się innym przebiegiem i inną odpowiedzią na leczenie w zależności od charakterystycznych właściwości danego organizmu. W związku z tym, celem medycyny spersonalizowanej stało się zwiększenie skuteczności działań terapeutycznych poprzez dostosowanie protokołów terapeutycznych do genotypu i fenotypu indywidualnego pacjenta (1). Jednoznaczne stwierdzenie, czym jest medycyna personalizowana i jej precyzyjna definicja wciąż wymaga jednak usystematyzowania. Za najbardziej aktualną i pełną definicję medycyny personalizowanej możemy uznać tę zaproponowaną przez Schleidgen i wsp. w artykule z 2013 roku, według której personalizowana medycyna: „dąży do poprawy stratyfikacji i czasu opieki zdrowotnej poprzez wykorzystanie informacji biologicznych i biomarkerów na poziomie szlaków molekularnych chorób, genetyki, proteomiki i metabolomiki”(2).

W praktyce, idea „personalizacji” leczenia onkologicznego nie jest niczym nowym w medycynie weterynaryjnej. Ze względu na specyficzny charakter pracy, ...