Guzy histiocytarne u psów i kotów

Guzy histiocytarne występują bardzo często u psów, a sporadycznie – u kotów (12). Stanowią niejednokrotnie duże wyzwanie zarówno diagnostyczne, jak i terapeutyczne. W wielu przypadkach postawienie adekwatnego rozpoznania histopatologicznego zależy nie tylko od doświadczenia patologa, ale również od komunikacji patologa z klinicystą. Znajomość ograniczeń badania histopatologicznego, jak i – w niektórych przypadkach – zrozumienie konieczności podjęcia badań dodatkowych pozwoli znacząco usprawnić proces diagnostyczny, a co za tym idzie – szybciej wdrożyć odpowiednie leczenie.

Histiocyt to pojęcie obejmujące zarówno komórki dendrytyczne, jak i makrofagi. Makrofagi są komórkami fagocytującymi, odgrywającymi dużą rolę w zapaleniach ziarniniakowych, w których stanowią populację dominującą (12), a ich proliferacja rzadko ma charakter nowotworowy. Komórki dendrytyczne występują fizjologicznie w wielu narządach, a ich nadmierna proliferacja może mieć charakter zarówno reaktywny, jak i nowotworowy. Do komórek dendrytycznych występujących w skórze zalicza się naskórkowe komórki Langerhansa oraz śródmiąższowe komórki dendrytyczne skóry właściwej (11).

Guzy histiocytarne u psów

Histiocytoza reaktywna

Histiocytoza reaktywna jest nienowotworową proliferacją aktywowanych komórek dendrytycznych skóry właściwej (1). Przyczyny nadmiernej proliferacji tych komórek nie są znane; podejrzewa się zaburzenia interakcji pomiędzy limfocytami T i komórkami dendrytycznymi (20). Kliniczna manifestacja tej choroby obejmuje postać skórną oraz uogólnioną. W postaci skórnej zmiany ograniczają się do skóry (lub tkanki podskórnej), natomiast w postaci uogólnionej zmiany występują w skórze oraz w licznych narządach wewnętrznych, takich jak: węzły chłonne, twardówka, jama nosowa, płuca, śledziona, szpik kostny, wątroba, nerki, jądra, mięśnie głowy oraz trzustka (1, 12, 16, 20).

Zmiany skórne obejmują zazwyczaj mnogie guzki lub płytki, niebolesne i nieswędzące, z czasem ulegające owr...