Białaczka kotów – etiologia, diagnostyka oraz najważniejsze aspekty prezentacji klinicznej
Obecnie do form anatomicznych chłoniaka najczęściej powiązanych z dodatnim wynikiem FeLV zalicza się chłoniaka śródpiersia oraz chłoniaka nieziarniczego (non-Hodgkin’s lymphoma) (32, 33). Najczęstszym mechanizmem, za pośrednictwem którego wirus doprowadza do nowotworzenia, jest wstawienie genomu FeLV do komórkowego genomu gospodarza w pobliżu onkogenu komórkowego, którym najczęściej jest myc. To prowadzi do aktywacji oraz nadmiernej ekspresji tego genu, co doprowadza do nadmiernej i niekontrolowanej proliferacji komórkowej.
W momencie nieprawidłowo funkcjonującego układu immunologicznego oraz braku jego reakcji balans jest zachwiany i dochodzi do rozwoju nowotworu (34). Oprócz chłoniaków, wirus białaczki może być również odpowiedzialny za powstawanie włókniakomięsaków. Włókniakomięsaki te powstają pod wpływem wirusa FeSV, który jest hybrydą DNA wirusa FeLV (subrupy A) z kocim protoonkogenem.
W wyniku tego procesu rekombinacji powstały wirus FeSV pozyskuje jeden z komórkowych onkogenów kota – fes, fms lub fgr. Następstwem tej rekombinacji jest również to, że część wirusowego (FeLV) genu GAG, większość genów otoczki wirusa oraz większość genów pol jest utracona. W konsekwencji nowo powstały wirus jest całkowicie zależny od FeLV w procesie replikacji. FeSV jest w stanie przekształcać/modyfikować fibroblasty, w wyniku czego dochodzi do powstawania włókniakomięsaków, prezentujących się klinicznie zazwyczaj jako wieloogniskowe, szybko rosnące i powstające w tym samym czasie zmiany, po bardzo krótkim okresie inkubacji.
Nowotwory te cechują się bardzo agresywnym zachowaniem biologicznym i klinicznym, z wysokiego stopnia przerzutowaniem do tkanek odległych (płuca) oraz bardzo wysoką śmiertelnością (do 100%) bez względu na [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Mogą zainteresować Cię również
POSTĘPOWANIA
w weterynarii