Białaczka kotów – etiologia, diagnostyka oraz najważniejsze aspekty prezentacji klinicznej
Z czasem wyniki badań PCR są powiązane z różnego stopnia wiremią: niska w przypadku infekcji regresywnej, wysoka w przypadku infekcji postępującej. Koty z postępującą infekcją pozostają wiremiczne przez całe życie oraz są zakaźne dla innych kotów przez cały czas. To właśnie u tych kotów dochodzi do rozwoju chorób powiązanych z FeLV i to one stanowią największe ryzyko zakażenia dla innych kotów, dlatego też powinny one być odseparowane od pozostałych kotów, bez względu na samopoczucie FeLV-pozytywnych kotów.
Istnieje natomiast odsetek kotów, które w dobrych warunkach domowych będą prowadziły normalne i zdrowe życie przez wiele lat (7, 13-17). W momencie definitywnego potwierdzenia zakażenia kota wirusem FeLV ustalenie obecności prowirusowego oraz wirusowego RNA może być pomocne w odróżnieniu infekcji regresywnej od zakażenia postępującego, aczkolwiek w praktyce, jako że nie wykonuje się serii testów, tylko jedno badanie testowe w danym momencie, nie jest możliwa ocena stopnia infekcji, a tym samym różnicowanie infekcji regresywnej z postępującą. Stąd też w praktyce klinicznej zalecane jest ponowne wykonanie testu po paru miesiącach, celem oceny rodzaju infekcji (6, 13, 16).
U niektórych osobników dochodzi do rozwoju miejscowej/nietypowej infekcji, w której we krwi obwodowej będzie obecny wolny antygen wirusowy – p27 (antygenemia), natomiast brak będzie obecności samego zakaźnego wirusa. Szacuje się, że około 10% kotów zakażonych FeLV będzie miało infekcję miejscową (18). U kotów tych układ odpornościowy trzyma replikację wirusa w „ryzach” oraz w odosobnionych miejscach w organizmie, takich jak: węzły chłonne, śledziona, przewód [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
