Białaczka kotów – etiologia, diagnostyka oraz najważniejsze aspekty prezentacji klinicznej
Profilaktyka i leczenie
Pomimo że leczenie jest poza zasięgiem tego artykułu, warto nadmienić fakt, że najefektywniejsze formy ochrony kotów przed wirusem białaczki oraz jego ciężkimi konsekwencjami klinicznymi to ich regularne testowanie na obecność wirusa, izolacja osobników FeLV dodatnich (progresywnie zakażonych) oraz szczepienia ochronne. Brak jest leczenia celowanego dla kotów zakażonych wirusem białaczki, bardzo ważną rolę odgrywa leczenie podtrzymujące/zachowawcze.
Utrzymywanie odpowiedniego nawodnienia zwierzęcia oraz zapewnienie odpowiedniego zapotrzebowania energetycznego/kalorycznego, są jednymi z najważniejszych rzeczy, które nie tylko są w stanie przedłużyć życie tym zwierzętom, ale również utrzymać komfort ich życia na wysokim poziomie.
Z leków dostępnych i stosowanych u FeLV dodatnich kotów należy nadmienić modyfikatory odpowiedzi immunologicznej, wśród których znajdują się inerferony (wołowy, ludzki, koci). U niektórych kotów poprawiają one stan kliniczny oraz komfort życia tychże osobników, aczkolwiek badania na większej grupie FeLV+ kotów są potrzebne do oceny prawdziwej skuteczności tych produktów. Inhibitory odwrotnej trankryptazy, które hamują działanie enzymu odwrotnej transkryptazy, a tym samym wbudowywanie retrowirusa do genomu komórkowego gospodarza, również mogą być stosowane.
Większość leków tej grupy powoduje obniżenie wiremii u chorych kotów, aczkolwiek dawki potrzebne do uzyskania pozytywnego efektu są bardzo często powiązane z ciężkimi skutkami ubocznymi u tych kotów (np.: biegunka, anemia, rozdrażnienie, adynamia). Lekiem należącym do tej grupy jest azidothymidine (AZT, zidovudine) (46-50).
Podsumowanie
[...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
