Asparaginaza i protokół MOPP w leczeniu chłoniaków u psów

Metodyka

Badana populacja

Niniejsze badanie miało z natury charakter retrospektywny i obejmowało 50 psów chorujących na rozsiany chłoniak T-komórkowy, chłoniak hyperkalcemiczny lub na oba te nowotwory jednocześnie. Badane psy leczone były w 3 klinikach weterynaryjnych (Veterinary Oncology and Hematology Center, The Center for Specialized Veterinary Care oraz The Katonah-Bedford Veterinary Center) w okresie od stycznia 2003 roku do stycznia 2008 roku. Kryteria kwalifikacji zwierzęcia do badań były następujące: (1) diagnoza chłoniaka rozsianego na podstawie badań histologicznych lub cytologicznych; (2) obecność immunofenotypu T, hiperkalcemii lub obu tych stanów jednocześnie oraz (3) brak historii leczenia chemoterapią w przeszłości. Psy z chłoniakami przewodu pokarmowego lub skóry były wykluczone z badania.

Diagnoza i ocena zaawansowania klinicznego

Diagnoza chłoniaka opierała się na cytologicznej lub histologicznej analizie węzła chłonnego lub innej zmiany zlokalizowanej poza węzłem (w wątrobie, śledzionie, wysięku, szpiku kostnym). Ocenę zaawansowania klinicznego chłoniaka przeprowadzono według 5-stopniowej skali ustalonej przez WHO dla chłoniaka u psów (20). Dodatkowo psy podzielono na dwie podkategorie: A – niewymagające oraz B – wymagające terapii podtrzymującej (13). Przed rozpoczęciem terapii wykonywano następujące badania: morfologię i badanie hematologiczne krwi, biochemię krwi, analizę moczu, radiogramy klatki piersiowej, ultrasonografię jamy brzusznej, mielogram, oznaczenie jonów wapnia (jeśli istniało takie wskazanie) oraz immunofenotyp nowotworu.

Oceny immunofenotypu dokonywano za pomocą cytometrii przepływowej, immunocytochemii, immunohistochemii oraz testu łańcuchowej reakcji polimerazy dla regionu zmiennego receptora antygenu (PARR). Dowodem istnienia chłoniaka T-komórkowego było wykrycie antygenu CD3 w cytometrii przepływowej, immunocytochemii oraz immunohistochemii (14). Niestety ze względu na decyzję właścicieli psów oraz ogra...