Wszystko, co lekarz praktyk powinien wiedzieć na temat diagnostyki i leczenia wrzodów rogówki u psów i kotów
Budowa rogówki oraz przebieg procesów regeneracyjnych
Rogówka wraz z twardówką tworzą jedną z trzech warstw gałki ocznej – błonę włóknistą. Rogówka łączy się ze spojówką gałkową i twardówką w miejscu określanym rąbkiem. Najważniejszą cechą rogówki jest jej przezierność. Jest to możliwe dzięki temu, że nie ma ona w sobie naczyń krwionośnych, melaniny oraz nie występują w niej procesy rogowacenia.
Dodatkowo ma gładką powierzchnię optyczną, regularny układ włókien kolagenowych oraz stosunkowo niewielkie zagęszczenie komórek. Każde zachwianie równowagi w tym układzie może spowodować częściową lub całkowitą utratę jej przezierności, a przez to upośledzić zdolności widzenia zwierzęcia. Znajomość anatomii rogówki jest niezbędna do zrozumienia mechanizmów zachodzących podczas jej uszkodzenia, oceny głębokości wrzodu oraz konsekwencji z tym związanych, a także procesów odbudowy ubytku.
Rogówkę tworzą cztery warstwy komórek:
Nabłonek rogówki – u psów i kotów jest to nabłonek wielowarstwowy (5-7 warstw), płaski, nierogowaciejący. Składa się z:
- błony podstawnej,
- komórek walcowatych nabłonka podstawnego,
- komórek pośrednich,
- komórek powierzchownych (płaskich).
Komórki podstawne stanowią najgłębszą warstwę nabłonka. Ulegają one podziałom, a nowo powstające komórki są przesuwane w stronę zewnętrzną, w trakcie tego procesu ulegają spłaszczeniu, tracą organelle komórkowe i stają [...]
lub posiadają wykupioną subskrypcję.
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
