Telazjoza u psów – ryzyko utraty wzroku

Jiří Beránek DVM, Ph.D.Specjalistyczna klinikaweterynaryjna – OkulistykaHusova 1747530 03 Pardubice

Kiedy po raz pierwszy usłyszał Pan o telazjozie?

Po raz pierwszy spotkałem się z przypadkami telazjozy ocznej na międzynarodowych kongresach okulistów weterynaryjnych około dziesięć lat temu, przedstawiając przypadki kliniczne kolegów praktykujących w pobliżu Morza Śródziemnego. Byli oni zgodni co do tego, że choroba ma postać podkliniczną u tych pacjentów, u których pojawia się tylko łagodne zapalenie spojówek z towarzyszącym śluzowatym wypływem z worka spojówkowego. Postać przewlekła choroby może stwarzać konieczność przeprowadzenia badania przedmiotowego i okulistycznego, w którym najczęściej stwierdza się nadmierne łzawienie, grudkowe zapalenie spojówek, śluzowo-ropny wypływ z worka spojówkowego oraz rozrost grudek chłonnych na powierzchni trzeciej powieki. Rzadko opisuje się zapalenie rogówki, nadżerki nabłonka rogówki albo owrzodzenia rogówki.

Wszystkie przypadki telazjozy, z którymi miałem styczność, były spowodowane przez obecność dorosłych postaci pasożytów w worku spojówkowym. Najważniejsze objawy kliniczne obejmowały wówczas silne przekrwienie spojówki powiekowej, rozrost grudek chłonnych na powierzchni gałkowej trzeciej powieki i śluzowo-ropny wypływ z worka spojówkowego. Psy, które trafiały do kliniki weterynaryjnej, miały takie objawy jak kurcz powiek, nadmierne łzawienie i niekiedy samookaleczenie powiek.

1) Marino et al. Parasites & Vectors (2018) 11:195. 2) Miró et al. Parasites & Vectors 2011, 4:148. 3) Lebon et al. Parasite 2019, 26, 1. 4) Otranto et al. Veterinary Parasitology 116 (2003) 315 325. 5) Otranto et al. Parasitology. 2004 Nov; 129 (Pt 5): 627-33. 6) Malacrida et al. Veterinary Parasitology Cats Dogs Humans Wildlife 157 (2008) 321–327. 7) Maia et al. Transboundary and Emerging Diseases. 63 (2016) 416–421

Rozmieszczenie opisanych przypadków telazjozy w Europie: u zwierząt towarzyszących, dzikich zwierzą t...