Problem nadmiernego łzawienia i zespołu plam łzowych u psów

Stuprocentowy nawrót objawów w pół roku po leczeniu (bez względu na rodzaj terapii zachowawczej) nakazuje wyciągnąć wnioski o braku wyraźnego uzasadnienia takiego leczenia bez podjęcia próby wyeliminowania możliwych do usunięcia przyczyn zacieków oraz o kontrowersyjności takiej terapii w ogóle.

Mechanizm powodujący skuteczność zastosowania antybiotyków nie został do końca wyjaśniony. Pewne opracowania (2) sugerują jednak antybiotyczne działanie leków na naturalną florę bakteryjną skóry, która posiada zdolność rozkładu obecnej w filmie łzowym laktoferyny. Powstające w procesie metabolizmu bakteryjnego związki żelaza powodują pojawienie się ciemnordzawych przebarwień. Skutkiem stosowania antybiotyków jest więc wpływ na fizjologiczną florę bakteryjną.

Przewlekłe i częste leczenie antybiotykowe prowadzące jedynie do usunięcia objawu zacieków, będącego jedynie defektem kosmetycznym, nie wydaje się więc całkowicie uzasadnionym postępowaniem.

Wskazana jest ocena podłoża omawianych objawów i podjęcie próby jego usunięcia. Jeśli podejrzewaną przyczyną jest podwinięcie powieki przyśrodkowego kąta, autorzy sugerują wykonanie czasowej korekty tego stanu poprzez założenie jednej lub dwóch zszywek chirurgicznych (ryc. 6). Jeśli po 2-3 tygodniach obserwowane jest ograniczenie łzotoku oraz przebarwień, to zabieg trwałej korekty entropium może rozwiązać problem.

Najczęściej stosowaną metodą chirurgiczną w takim przypadku jest zmodyfikowana technika Hotz-Celsus (1), polegająca na usunięciu trójkątnego fragmentu dolnej powieki o podstawie równoległej do brzegu powiekowego i zamknięciu rany z założeniem szwów.

Jeśli przyczyną są drażniące włosy mięska łzowego (trichiasis), również możliwe jest leczenie chirurgiczne problemu. W takim przypadku, w ocenie autorów, właściwą terapią będzie wycięcie tkanki wraz z cebulkami włosowymi lub jej kriodestrukcja.