Problem nadmiernego łzawienia i zespołu plam łzowych u psów

Badania

Ocenę problemu zespołu plam łzowych przeprowadzono na grupie trzydziestu psów. W grupie tej znalazło się:

• 26 maltańczyków w wieku od 10 tygodni do 17 miesięcy, w tym 14 suk i 12 samców;
• 3 pudle – samiec w wieku 12 tygodni oraz dwie suki w wieku 6 i 10 miesięcy;
• bischon – samiec, w wieku 5 miesięcy.

U wszystkich psów występował problem „mokrego oka” i brunatnych przebarwień włosów w przynosowym kącie powiekowym oraz na pysku pod oczami. Przebarwienia były wtórnym objawem nadmiernego łzawienia (epiphora). Niektóre z badanych psów były już nieskutecznie leczone w przeszłości, głównie kroplami i maściami antybiotykowymi lub preparatami zawierającymi antybiotyki i glikokortykosteroid.

U wszystkich psów przeprowadzono dokładne badanie okulistyczne oraz stomatologiczne. Elementem rutynowego badania okulistycznego była ocena produkcji łez, przy zastosowaniu testu Schirmera (STT 1) oraz ocena pH łez.

Wykonano wymazy z worka spojówkowego i gardła do dalszej oceny mikrobiologicznej (posiew z antybiogramem i antymykogramem).

U wszystkich psów skontrolowano drożność dróg nosowo-łzowych, podając barwnik fluoresceinowy do worka spojówkowego, co umożliwiło ocenę jego pojawienia się w nozdrzu. W lokalnym znieczuleniu preparatem Alcaine^® przepłukano również drogi łzowe wszystkich badanych psów płynem fizjologicznym.