Powikłania towarzyszące zwichnięciu soczewki u psów i kotów
Zwichnięcie soczewki (luxatio lentis) to jej przemieszenie spowodowane zerwaniem obwódki rzęskowej utrzymującej kontakt pomiędzy soczewką i ciałem rzęskowym (1, 2). Może występować zarówno jedno-, jak i obustronnie. Na skutek tego dochodzi do przemieszczenia soczewki w kierunku ciała szklistego lub do komory przedniej oka (6). Przemieszczenie niewielkiego stopnia w obrębie źrenicy nazywane jest podwichnięciem lub nadwichnięciem (subluxatio lentis) (6).
Przyczyny zwichnięcia soczewki dzielimy na pierwotne i wtórne. Pierwotne zwichnięcie soczewki najczęściej zdarza się u dorosłych psów, jednak może występować także u szczeniąt. Odnotowane są też przypadki wrodzonego zwichnięcia soczewki, któremu towarzyszą inne wrodzone choroby gałki ocznej (3).
Zwichnięcie soczewki najczęściej występuje u psów w średnim wieku. Rasami predysponowanymi są: foksterier szorstkowłosy, Jack Russel terrier, terier tybetański, basset, beagle, chihuahua, owczarek niemiecki, greyhound, pudel miniaturowy i sznaucer miniaturowy (3, 5). Wtórne zwichnięcie soczewki jest najczęściej wynikiem urazów, zapalenia błony naczyniowej oka, jaskry oraz innych chorób włącznie z guzami nowotworowymi (3).
Zwichnięcie soczewki do komory przedniej wskutek zmian refrakcji układu optycznego bardzo utrudnia bądź uniemożliwia widzenie (4). Ponadto soczewka, kontaktując się z nabłonkiem tylnym rogówki, prowadzi do jej uszkodzenia, dekompensacji, obrzęku i waskularyzacji (6) (ryc. 1, 3, 11, s. 32). W przypadkach podwyższenia ciśnienia wewnątrzgałkowego spośród wszystkich rodzajów zwichnięć soczewka najczęściej przemieszcza się do komory przedniej oka (7) (ryc. 3). Wynika to z braku możliwości odpływu cieczy wodnistej na skutek zablokowania przez masy soczewki. W dalszej konsekwencji dochodzi do wzrostu ciśnienia w komorze ciała szklistego, co z kolei powoduje wypchnięcie obwodowej części tęczówki (iris bombé) i zamknięcie kąta rogówkowo-tęczówkowego (angulus iridocornealis) (8). Wynikiem tego jest zabur...